Ό Άγιος Πορφύριος Επίσκοπος Γάζης (348-420, μνήμη: 26η Φεβρουαρίου), καταγόμενος εκ Θεσσαλονίκης, όταν ασκήτευε στα μέρη του Ιορδανού, αρρώστησε βαρειά- η ασθένεια του ήταν κίρρωσης του ήπατος, με συνεχή λεπτότατο πυρετό.
Τον μετέφεραν, κατόπιν παρακλήσεώς του, στα Ιεροσόλυμα, όπου δεν σταματούσε, παρά την βαρεία ασθένειά του, να επισκέπτεται τους Αγίους Τόπους, κυρτωμένος, επειδή δεν του ήταν δυνατόν να ορθώση το παράστημα του, άλλα ακουμπώντας σε ραβδί.
Ο μαθητής και βιογράφος του Μάρκος, όταν επέστρεψε μετά από ένα ταξίδι του στην Θεσσαλονίκη, ευρήκε τον Άγιο υγιέστατο και με το πρόσωπο του ροδοκόκκινο.
«Μην απορείς, αδελφέ Μάρκε, που με βρήκες υγιή και εύρωστο, αλλά μάθε την αιτία της αποκατάστασης της υγείας μου, και τότε να υπερθαυμάσεις την ανείπωτη φιλανθρωπία του Χριστού. Πώς δηλαδή εκείνα για τα οποία έχουν χάσει κάθε ελπίδα οι άνθρωποι βρίσκουν θεραπεία κοντά Του».
Και εγώ τον παρακαλούσα να μου φανερώσει την αιτία της ίασής του και πώς εξαφανίστηκε μία τέτοια πάθηση. Αυτός τότε μου αποκρίθηκε:
«πριν από σαράντα περίπου ημέρες, ενώ βρισκόμουν στην Αγρυπνία της αγίας Κυριακής, με έπιασε ένας φοβερός πόνος στο συκώτι και μη μπορώντας να υποφέρω τον πόνο, πήγα και ξάπλωσα κοντά στο Άγιο Κρανίο, και από την πολλήν οδύνη, έπεσα σαν σε έκσταση. Και βλέπω τον Σωτήρα καρφωμένο στον Σταυρό και τον ένα από τους Ληστές κρεμασμένο μαζί Του σε άλλο σταυρό και αρχίζω να φωνάζω και να ψελλίζω τους λόγους του Ληστή "μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου" (Λουκ. κγ' 42).
Τότε αποκρίθηκε ο Σωτήρας και λέει στον κρεμασμένο Ληστή: "κατέβα από τον σταυρό και σώσε εκείνον τον ξαπλωμένο, όπως ακριβώς σώθηκες και συ".
Και ο Ληστής, αφού κατέβηκε από τον σταυρό, με αγκάλιασε και με καταφίλησε και απλώνοντας το δεξί του χέρι, με ανασήκωσε, λέγοντας "έλα προς τον Σωτήρα".
Και αμέσως, σηκώθηκα και έτρεξα προς Αυτόν και Τον βλέπω να έχει κατεβεί από τον Σταυρό και να μου λέγει- "πάρε αυτό το Ξύλο και φύλαξε το".
Και αφού πήρα το ίδιο Τίμιο Ξύλο και το βάσταξα, αμέσως ήλθα στα συγκαλά μου από την έκσταση και από εκείνη την ώρα πια δεν ξανά αισθάνθηκα οδύνη, ούτε το σημάδι της αρρώστιας μου καν φαίνεται».
http://ift.tt/2dCMSz4
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου