Π.Α. Ανδριόπουλου
"Οι Μύθοι μιας γυναίκας" Έργο 47 (1988) είναι ένας κύκλος τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και ένα της Αγαθής Δημητρούκα. Τραγουδά η Νάνα Μούσχουρη. Είναι η συνεργασία του Χατζιδάκι με την μούσα των νεανικών του χρόνων Ν. Μούσχουρη, μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες!
Το εξώφυλλο του δίσκου είναι του Γιάννη Μόραλη.
Το εξώφυλλο του δίσκου είναι του Γιάννη Μόραλη.
Επιλέγουμε σήμερα τον "Σταυρό", σε στίχους Ν. Γκάτσου, που όπως σημειώνει ο Χατζιδάκις είναι "ένας ευφυής κι αισθαντικός μελωδισμός σε 5/8, κατάλληλος για ένα διάλογο με τον εσταυρωμένο. Τον κάθε εσταυρωμένο".
Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχει το πεντάγραμμο που παραθέτουμε εδώ κι ο Χατζιδάκις σχολιάζει: "Έτσι αρχίζει η ατμόσφαιρα που περιβάλλει αυτόν τον μονόλογο περισσότερα παρά διάλογο, μια και τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Λέει ο ποιητής, "κι αν ξανακατέβει εδώ στη Γη, πάλι ένα δέντρινο σταυρό θα του έχουν ετοιμάσει".
Το μουσικό θέμα του τραγουδιού είναι από τη μουσική που είχε συνθέσει ο Μάνος Χατζιδάκις για το ντοκιμαντέρ του Ζακ Υβ Κουστώ "Αναζητώντας την Ατλαντίδα" (1978).
Ο Νίκος Κυπουργός στο site του σημειώνει ότι είναι δική του η ενορχήστρωση στο τραγούδι "Ο Σταυρός", όπως και σε τέσσερα ακόμα τραγούδια του δίσκου. Η ένδειξη αυτή δεν αναγράφεται στον δίσκο, αλλά, όπως και να 'χει, η ενορχήστρωση είναι χατζιδακική
Το μουσικό θέμα του τραγουδιού είναι από τη μουσική που είχε συνθέσει ο Μάνος Χατζιδάκις για το ντοκιμαντέρ του Ζακ Υβ Κουστώ "Αναζητώντας την Ατλαντίδα" (1978).
Ο Νίκος Κυπουργός στο site του σημειώνει ότι είναι δική του η ενορχήστρωση στο τραγούδι "Ο Σταυρός", όπως και σε τέσσερα ακόμα τραγούδια του δίσκου. Η ένδειξη αυτή δεν αναγράφεται στον δίσκο, αλλά, όπως και να 'χει, η ενορχήστρωση είναι χατζιδακική
Ήταν μεσημέρι στα ρολόγια τ' ουρανού
ήτανε σκοτάδι στα μεσάνυχτα του νου
τότε που σε πήραν κι ήρθα πρώτη να σε βρω
καρφωμένο απάνω σ' ένα δέντρινο σταυρό.
Γύρω σου ποτάμια, κυπαρίσσια και βουνά
σού 'δειχναν το δρόμο που δε βγάζει πουθενά.
Ήμουνα για σένα και γυναίκα και αδερφή
πότε Παναγιά σου πότε λύκαινα κρυφή
μού 'δινες μαχαίρι να μοιράσω το ψωμί
χάρη δε ζητούσες δε ζητούσες πληρωμή.
Τώρα είσαι ξένος τα πουλιά δε χαιρετάς
σ' άλλα περιβόλια φτερουγίζεις και πετάς.
Γράφω τ' όνομά σου στ' ασημένιο το νερό
τι να περιμένω πες μου τι να καρτερώ
ξέρω πως αν ήταν και ξυπνούσες μιαν αυγή
πάλι το σταυρό σου θά 'χαν έτοιμο στη γη.
ήτανε σκοτάδι στα μεσάνυχτα του νου
τότε που σε πήραν κι ήρθα πρώτη να σε βρω
καρφωμένο απάνω σ' ένα δέντρινο σταυρό.
Γύρω σου ποτάμια, κυπαρίσσια και βουνά
σού 'δειχναν το δρόμο που δε βγάζει πουθενά.
Ήμουνα για σένα και γυναίκα και αδερφή
πότε Παναγιά σου πότε λύκαινα κρυφή
μού 'δινες μαχαίρι να μοιράσω το ψωμί
χάρη δε ζητούσες δε ζητούσες πληρωμή.
Τώρα είσαι ξένος τα πουλιά δε χαιρετάς
σ' άλλα περιβόλια φτερουγίζεις και πετάς.
Γράφω τ' όνομά σου στ' ασημένιο το νερό
τι να περιμένω πες μου τι να καρτερώ
ξέρω πως αν ήταν και ξυπνούσες μιαν αυγή
πάλι το σταυρό σου θά 'χαν έτοιμο στη γη.
Παραθέτουμε και μία ανέκδοτη ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού με την Αλίκη Καγιαλόγλου, από την παρουσίαση του κύκλου "Οι μύθοι μιας γυναίκας" στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 1994. Ερμηνεύει η Ορχήστρα των Χρωμάτων υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου