Ρώμη
Toυ Νίκου Τζωΐτη
Σε εγκάρδιο κλίμα πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του νέου Μητροπολίτη Ιταλίας Πολυκάρπου με τον Πάπα Φραγκίσκο.
“Η κοινή μας πορεία είναι σταθερή και θυμίζει την πορεία προς τους Εμμαούς”, ανάφερε ο κ. Πολύκαρπος.
Η πορεία προς την πλήρη ενότητα Καθολικών και Ορθοδόξων δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Είναι ένα ταξίδι που ακολουθεί την πορεία προς επίτευξη αυτού του σκοπού, και το οποίο ενθαρρύνεται από την σύγκλιση των κοινών απόψεων, πρωτοβουλιών και κοινών χειρονομιών των Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου και Πάπα Φραγκίσκου. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε και κατά την συνάντηση (22 Μαϊου) του Πάπα Φραγκίσκου με τον νέο Μητροπολίτη Ιταλίας (Οικουμενικό Πατριαρχείο) Πολύκαρπο και αποτελεί συνέχεια του μηνύματος, που είχε αποστείλει ο ίδιος Πάπας Φραγκίσκος στην ενθρόνισή του, στις 11 Μαρτίου 2021, όπου τονίζεται η ενότητα πίστεως Καθολικών και Ορθοδόξων.
1. Σεβασμιώτατε πώς πήγε η συνάντησή σας με τον Άγιο Πατέρα;
– “Ήταν μια εγκάρδια συνάντηση, ενός γιου με τον αγαπημένο του πατέρα. Ο Άγιος Πατέρας έχει μια μεγάλη καρδιά, μια γνήσια καρδιά, τον ευχαρίστησα για το ενθαρρυντικό μήνυμα που μου έστειλε την ημέρα της ενθρόνισης μου, και ζήτησα την παπική ευλογία του για την νέα αποστολή μου στην Ιταλία, καθότι επέστρεψα σε αυτή την χώρα ως επίσκοπος. Τον διαβεβαίωσα για τις εγκάρδιες προσευχές μου, έτσι ώστε ο Κύριος μας να του δώσει πολλά χρόνια σωματικής και πνευματικής υγείας, για το καλό της Οικουμενικής Εκκλησίας, καθώς επίσης και για το καλό κάθε ανθρώπου καλής θέλησης, για τον οποίο ο Άγιος Πατέρας έχει ιδιαίτερη ευαισθησία».
2. Σεβασμιώτατε, η Ορθόδοξη Μητρόπολη Βενετίας είναι η παλαιότερη Ορθόδοξη Μητρόπολη στην Ιταλία. Πως έχει εξελιχθεί όλα αυτά τα χρόνια και τι μπορεί να προσφέρει στον οικουμενικό διάλογο;
- “Στη Μητρόπολη Ιταλίας υπηρέτησα για 19 χρόνια, δεκαέξι εκ των οποίων ως πρωτοσύγκελλος. Ειλικρινά δεν είναι όπως την άφησα, πριν από 14 χρόνια, όταν πήγα ως Μητροπολίτης, πλέον, στην Ισπανία και Πορτογαλία. Έχει αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό, ειδικά κάτω υπό την ποιμαντική καθοδήγηση του προκατόχου μου, του αξέχαστου Μητροπολίτη Γενναδίου Ζερβού. Τώρα ο αριθμός των ενοριών έχει σχεδόν τριπλασιαστεί, όπως και αυτός των ιερέων. Όσο για τη συμβολή της Ιταλικής Ορθόδοξης Επισκοπής στον οικουμενικό διάλογο, δεν γίνεται ούτε συζήτηση! Είναι μία από τις βασικές αρχές της Αρχιεπισκοπής μας: ο οικουμενικός διάλογος με κάθε άνθρωπο καλής θέλησης και πάνω απ’ όλα με τους καθολικούς αδελφούς μας, είναι ο κύριος στόχος της Μητρόπολης μας, ειδικά σε αυτόν τον αγαπημένο και ιερό τόπο που συμπίπτει με την έδρα της Καθολικής Εκκλησίας, στη Ρώμη. Η σύγκλιση των απόψεων του Πάπα Φραγκίσκου και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, οι χειρονομίες τους, οδηγούν όλο και περισσότερο προς την κατεύθυνση της πλήρους ενότητας, ξεκινώντας από τις κοινές ευαισθησίες που τους διακρίνει και είναι η προώθηση της ειρήνης, η προστασία της δημιουργίας, το περιβάλλον, ο διαθρησκειακός διάλογος, η προστασία και η περίθαλψη όλων εκείνων που έχουν ανάγκη, όπως οι πρόσφυγες οι μετανάστες κλπ. Είναι, ακόμη, ζωντανές σε όλους μας οι αναμνήσεις του ταξιδιού των το 2016 στη Λέσβο, χωρίς βέβαια να ξεχνάμε τις τωρινές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που υπαγορεύονται από την πανδημία.
3. Σε ποιο σημείο ευρίσκεται, κατά συνέπεια, η κοινή πορεία των Καθολικών και των Ορθοδόξων προς την πλήρη ενότητα;
- “Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι η εγγύτητα, οι χειρονομίες, και οι πρωτοβουλίες του Πάπα Φραγκίσκου και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, είναι γνήσιες και μακριά από οποιαδήποτε κοσμική ή θεαματική πτυχή. Είναι δύο άνθρωποι που έχουν τις ίδιες σκέψεις και ευαισθησίες και γνωρίζουν ότι πρέπει να δράσουν μαζί για το καλό της ταραγμένης ανθρωπότητας μας, ιδιαίτερα τώρα που η παν- δημία έχει προκαλέσει μια τεράστια υγειονομική, κοινωνική και οικονομική κρίση. Η πορεία των Καθολικών και των Ορθοδόξων προς την πλήρη ενότητα βρίσκεται στο σωστό δρόμο, υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, και κατευθύνεται προς την τελική ευθεία. Πιστεύω ότι, στο επίπεδο των πιστών, αυτός ο στόχος έχει ήδη επιτευχθεί, και αυτό είναι πιο σημαντικό από ό, τι συμβαίνει σε θεσμικό επίπεδο”.
4. Πιο συγκεκριμένα, λοιπόν, πώς μπορούμε στο εξής να πορευτούμε τώρα μαζί;
– “Μα ήδη πορευόμαστε μαζί, και αυτό δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Δεν είναι θέμα “θέλουμε ή δεν θέλουμε”, πρέπει να πορευτούμε μαζί σε έναν κόσμο που έχει ήδη μετατραπεί σε ένα μεγάλο χωριό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πορευόμαστε μαζί και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η κοινή μας πορεία είναι σταθερή και θυμίζει την πορεία προς τους Εμμαούς. Και είναι βέβαιο ότι σε αυτό το κοινό μας ταξίδι, όπως εκείνο προς τους Εμμαούς, μας συνοδεύει ο κοινός μας Θεός, ο Κύριος, ο Σωτήρας, ο Αναστημένος Χριστός. Αρκεί να βασιζόμαστε στην καθοδήγηση του Χριστού, απλά να αναγνωρίζουμε ότι ο Χριστός μας συνοδεύει, και ακόμα, εάν οι αμαρτίες μας εμποδίζουν να δούμε ότι μας συνοδεύει, πρέπει να τραβήξουμε μπροστά, να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που θέτει ο κακός (ο εωσφόρος) ανάμεσα στα πόδια μας, και εάν πέσουμε πρέπει να σηκωνόμαστε, να συνεχίσουμε και να μην επιστρέψουμε πίσω”.
5. Τι θα μπορούσε, λοιπόν, τότε να απειλήσει αυτήν την πορεία προς την ενότητα;
- “Ο σχετικισμός, η αδιαφορία, ο ζαμανφουτισμός, η απαισιοδοξία, η ψευδαίσθηση μιας επιφανειακής ενότητας, όπως εκείνης, δηλαδή, μιας διοικητικής - θεσμικής ενότητας, η εκκοσμίκευση, πιθανά γεωπολιτικά παιχνίδια, όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την ενότητα. Η Εκκλησία δεν είναι ένας θεσμός αυτού του κόσμου, αλλά είναι έκφραση του μυστηριακού θεϊκού και ανθρώπινου σώματος του Χριστού”.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου