«Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτόν» (Λουκ. 16.29).
Μία ἀπό τίς παραβολές τοῦ Χριστοῦ μᾶς ὑπενθύμισε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου. Ὁ ἕνας, πλούσιος σέ χρήματα ἀλλά πτωχός σέ αἰσθήματα καί ἀρετές, ζοῦσε μιά πολυτελῆ ζωή καί ἀδιαφοροῦσε γιά τόν ταλαίπωρο Λάζαρο, πού περίμενε στήν εἴσοδο τοῦ ἀρχοντικοῦ του ὑπομονετικά γιά νά χορτάσει ἀπό τά ψίχουλα πού ἔπεφταν ἀπό τό τραπέζι τοῦ πλουσίου ἰδιοκτήτου. Πτωχός ὡς πρός τά ὑλικά ἀγαθά ὁ Λάζαρος ἀλλά πλούσιος ὡς πρός τά πνευματικά, γιατί ἡ ἔλλειψη τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν τόν ἔκανε νά ἀσκηθεῖ στήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή, ἀρετές πού τοῦ χάρισαν μετά τόν θάνατό του μία θέση «ἐν τοῖς κόλποις τοῦ Ἀβραάμ», σέ ἀντίθεση μέ τή σκληρότητα καί τήν ἀκαρδία τοῦ πλουσίου πού μετά τόν θάνατό του βρέθηκε στόν «τόπον τῆς βασάνου».
Τά παραδείγματα τῶν δύο αὐτῶν ἀνθρώπων τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς μπορεῖ νά εἶναι ἀκραῖα, ὁ Χριστός ὅμως τά παρουσιάζει ἐπίτηδες γιά νά κινήσει τήν προσοχή μας καί νά μᾶς διδάξει αὐτό πού θέλει. Καί αὐτό πού θέλει νά μᾶς διδάξει εἶναι αὐτό πού λέγει ὁ πατριάρχης Ἀβραάμ, ὅταν ὁ πλούσιος τόν παρακαλεῖ νά στείλει στή γῆ τόν Λάζαρο γιά νά εὐαισθητοποιήσει μέ τόν λόγο του τούς πέντε ἀδελφούς του, πού προφανῶς ζοῦσαν μιά ἀνάλογη μέ αὐτόν ζωή, ὥστε νά μετανοήσουν γιά νά μήν βρεθοῦν καί αὐτοί στόν ἴδιο τόπο τῆς βασάνου καί τῆς κολάσεως. «Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν».
Ἔχουν τόν νόμο τοῦ Μωϋσέως, λέει ὁ Ἀβραάμ, καί τίς διδασκαλίες τῶν προφητῶν. Ἄς ἀκούσουν καί ἄς ἐφαρμόσουν αὐτό τόν νόμο καί ἀρκεῖ γιά νά ἀντιληφθοῦν τί πρέπει νά κάνουν οἱ ἀδελφοί σου γιά νά μή ὁδηγηθοῦν στήν κόλαση.
Τό ἴδιο ἐπαναλαμβάνει καί σέ μᾶς σήμερα ὁ Χριστός. Σέ μᾶς πού μπορεῖ νά διερωτώμεθα τί μᾶς ἀφορᾶ αὐτή ἡ παραβολή ἤ τί σχέση μπορεῖ νά ἔχουμε ἐμεῖς μέ τόν σκληρόκαρδο πλούσιο.
Καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, δέν ἔχουμε μόνο τόν μωσαϊκό νόμο καί τούς προφῆτες, ἀλλά ἔχουμε τόν νόμο τοῦ εὐαγγελίου καί τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ἔχουμε τόν νόμο τῆς ἀγάπης, καί τήν ἴδια τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σαρκωμένη στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, καί σύμφωνα μέ αὐτά ὀφείλουμε νά ρυθμίζουμε τή ζωή μας. Διότι αὐτό πού ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς γιά νά μᾶς χαρίσει τή βασιλεία του καί νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τή βάσανο τῆς κολάσεως εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη εἶναι τό κριτήριο μέ βάση τό ὁποῖο θά κριθοῦμε κατά τή Δευτέρα Παρουσία. Ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτή πού διαχωρίζει τούς ἐκλεκτούς τούς Θεοῦ ἀπό τούς ἀναξίους τοῦ ἐλέους καί τῆς Χάριτός του.
Καί ἡ ἀγάπη δέν εἶναι μία ἐντολή πού ἀπευθύνεται μόνο στούς πλουσίους, δέν εἶναι μία ἐντολή πού ἀπευθύνεται μόνο σέ ὅσους ἔχουν τήν οἰκονομική ἄνεση νά βοηθήσουν καί νά συνδράμουν τούς ἐνδεεῖς ἀδελφούς τους. Εἶναι κάτι πού ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ὅλους μας, γιατί ὅλοι μποροῦμε νά τήν προσφέρουμε στόν πλησίον μας, γιατί ὅλοι μποροῦμε νά βοηθήσουμε αὐτόν πού ἔχει ἀνάγκη, αὐτόν πού πεινᾶ, πού διψᾶ, πού ἀσθενεῖ, πού δοκιμάζεται, αὐτόν πού ὑποφέρει, ἐάν τό θέλουμε. Γιατί γιά τόν Θεό δέν μετρᾶ ἡ ποσότητα αὐτοῦ πού προσφέρουμε ἀλλά ἡ διάθεσή μας. Καί ὅπως δέχθηκε τό δίλεπτο τῆς χήρας, μιά ἀσήμαντη δηλαδή προσφορά, ἔτσι δέχεται καί τιμᾶ καί ἀνταμείβει καί τή δική μας προσφορά ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπό μας, πού τόν θεωρεῖ ὁ ἴδιος ἀδελφό του. Γιατί καί ἡ πιό μικρή προσφορά, ὅταν δίδεται μέ ἀγάπη, ὅταν δίδεται ἀπό τήν καρδιά μας, στηρίζει καί ἐνισχύει αὐτόν πού ἔχει ἀνάγκη.
Ἄς ἀκούσουμε, λοιπόν, τήν προτροπή τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τῆς ἀγάπης πού ἀπευθύνει πρός ὅλους μας ὁ Χριστός καί ἄς δείξουμε αὐτή τήν ἀγάπη πρός ὅλους τούς συνανθρώπους μας, πρός ὅλους τούς ἀδελφούς μας, ἰδιαίτερα αὐτή τήν περίοδο πού ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀνάγκη γύρω μας. Ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐτή τήν εὐκαιρία γιά νά δείξουμε τήν ἀγάπη καί τήν φιλαλληλία μας, γιά νά δείξουμε τήν ἀλληλεγγύη καί τή στοργή μας πρός τούς ἔχοντας ἀνάγκη ἀδελφούς μας, γιά νά γίνουμε καί ἐμεῖς ἄξιοι τοῦ ἐλέους καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἄξιοι τῆς αἰωνίου βασιλείας του.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου