Αφιέρωμα στα 200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση
Bλέπω την Πατρίδα μου και σήμερα προσκυνημένη, και απορώ...
Βλέπω την πατρίδα μου ταπεινωμένη και συγκλονίζομαι. Κλείνω τα μάτια, βυθίζομαι. Θέλω να καταλάβω τον πόνο σου πατρίδα μου, να στοχαστώ...
Και να! Μπροστά μου μια αναρίθμητη στρατιά...
Ανεβαίνουν απο τις πεδιάδες της Ελληνικής γής, κατεβαίνουν απο τα Ορη! Φτάνουν απο την θάλασσα , βγαίνουν απο τα μπουντρούμια, εμφανίζονται πίσω απο τα Μέγαρα...
Προβάλουν απο τα Σπήλαια, ανοίγουν τα κελιά των Μοναστηριών! Σηκώνουν την καταπακτή κάποιου Κρυφού σχολειού, αφήνουν τον Νάρθηκα της Εκκλησιάς, το Κελί του Επισκόπου...
Και Έρχονται!
Έρχονται! Άνδρες, Γυναίκες, Παιδιά..
Πόσοι! Αναρίθμητοι.
Δεκαέξι γενιές!
Και αρχίζουν όλοι μαζί όλοι αυτοί έναν Ύμνο πρός την Πατρίδα. Όλοι αυτοί που έζησαν την σκλαβιά... Όμως πράγμα παράξενο. Δεν είναι ο ύμνος τους αυτός, ενα Μοιρολόι που βγαίνει απο τα χείλη τους. Είναι ένας Αντίλαλος, που αχολογεί μέσα απο την ψυχή τούς.
Ένας ύμνος που στάζει Αίμα,
το Αίμα της Θυσίας τους...
Και μέσα απο τούς Αιώνες αντιλαλούν οι φωνές των Νέων Μαρτύρων!
Ακούστηκε πρώτα η φωνή του δεκαπεντάχρονου Νικόλα απο το Καρπενήσι, λίγο πρίν του κόψουν το κεφάλι...
και έπειτα αντίχισε η κραυγή του Αργύρη απο την Επανομή, και στήν Αθήνα η φωνή του Μιχαήλ Μπακνανά, την ώρα που ο δήμιος σήκωνε το σπαθί, του Τριαντάφυλλου του ναύτη απο την Ζαγορά... και μύριες άλλες νεανικές φωνές!
Της Ακυλίνας απο το Ζαγκλιβέρι! Του Δημήτρη απο την Σαμαρίνα! Της Λυγερής απο την Χιο! Του Σταμάτη απο το Πήλιο! Του Θεόδωρου απο την Μυτιλήνη! Του Θεοχάρη απο την Καππαδοκία!
Της κυρα-Άννας απο την Όσσα! Του Μιχαήλ απο τα Άγραφα! Του Μύρωνα απο την Κρήτη! Του Γεωργίου απο τα Γιάννενα!
Του Παύλου απο τα Καλάβρυτα! Της Χρυσής απο την Αλμωπία! Και ολούθε αντιλαλούσε μια κραυγή...
Δεν Αρνούμαι Τον Χριστό μου!
Δεν Αρνούμαι Τον Χριστό μου!
Καί ξάφνου φάνηκε μπρός μου ὁ πρῶτος, ὁ ἀρχηγός, ὁ Γέρος τοῦ Μωριά.
Κι ἄρχισε νά βροντοφωνάζει μέσα ἀπό τά σπλάγχνα του:
''Τό Ἔθνος δέν ὑποτάχθηκε ποτέ!''
Κι ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάνουμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν συλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμαστε, οὔτε πὼς δὲν ἔχουμε ἄρματα.., ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε σέ ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας...
Κι ὅταν πιάσαμε τὰ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος.
Και εμείς Αδέρφια τούτο να κρατήσουμε!
Χριστό και Πατρίδα!
Παραγωγή: xfd.gr, Χριστιανική Φοιτητική Δράση 2021
Αφήγηση: Μελίνα Μποτέλλη - Ηθοποιός
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου