 |
| Εσθήρ Λέμη |
Του Δημήτρη Παπανικολάου
Γυρνάτε πείνες μου, πείνες, βοσκάτε,
το λιβάδι των ήχων.
Το ευχάριστο φαρμάκι ρουφάτε
Των αναρριχητικών.
Α. Ρεμπώ
Στην αγωνία της για αναζητήσεις και πειραματισμούς, με ό,τι σήμερα απασχολεί την avant-garde, η Έσθερ Λέμη με τον ηχότοπο «anArrihhos», επιδιώκει ένα παραπέρα βήμα στη διερεύνηση των ορίων της ενότητας των τεχνών.
Εγκατέστησε ένα τρισδιάστατο γλυπτό, του οποίου οι ακμές, καθώς περιστρέφονται, δημιουργούν τριβές στο ηχητικό περιβάλλον, ενεργοποιώντας ρυθμικά σχήματα που έχουν «αποθηκευτεί» στο χώρο, έτσι ώστε να παραχθούν διαφορετικοί ρυθμικοί ηχητικοί συνδυασμοί, που καταγράφονται σε μια παρτιτούρα με το ηχητικό αντίστοιχό του. Με τους ήχους της βιόλας και μέσω μιας αφαιρετικής διαδικασίας - που ανατρέπει την Πυθαγόρεια «αρμονία των σφαιρών» - δημιουργείται με διαφορετικές χροιές, μια ατονική, υπέρκοσμη και για τούτο «μεταφυσική μουσική», οδηγώντας μας στα ενδότερα πεδία της μνήμης.
Ένα γλυπτό, ένας ήχος, μια χωροχρονική και για τούτο μια πολύπλοκη σύνθεση απόδοσης ενός νοητικού κραδασμού και μιας ευφορίας πνευματικής, όπου η ψυχή ξεδιψά στις αρχέγονες πηγές. Από το απέραντο «λιβάδι των ήχων», το υποκείμενο της έκφρασης, ακολουθώντας την αέναη κίνηση των πολυπλόκαμων μηχανισμών του νου - ως ευθεία αντανάκλαση των απώτατων και ανεξερεύνητων περιοχών του σύμπαντος - διευρύνει τα όριά του. Διαδραστική και συνάμα πολυπρισματική δημιουργική πρόταση, για τη διερεύνηση των όσων συντελούνται εντός μας, καθώς μετέχουμε - εκόντες άκοντες - στη μυστική μεταφορά του νοήματος του Κόσμου, που όμως μας διαφεύγει.
Εμπεριέχουμε την αιτία και το σκοπό της ύπαρξης και μέσω της Τέχνης, επιδιώκουμε ως πεπερασμένα όντα, την υπέρβαση των ορίων που μας εγκλωβίζουν, μετέχοντας ψυχή τε και σώματι στη δημιουργία. Το σώμα ως φθαρτό κι η ψυχή ως αιώνια, συμβολοποιούνται με την αισθητική απόδοση του τρισδιάστατου γλυπτού και των ηχητικών σημάτων, με τις ατονικές και ρυθμικές διαβαθμίσεις μιας κλίμακας που - μεταφορικά μιλώντας - εμπεριέχει αίτημα ελευθερίας και αθανασίας.
Η δημιουργός, εμφορούμενη απο την Ηρακλείτια ρήση «ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ωὑτή», από την ενότητα σώματος και ψυχής, μικρόκοσμου και μακρόκοσμου, τα εκφράζει έτσι όπως η ενοποιημένη ως ολότητα τέχνη της, δύναται να τα αποδώσει. Αισθητοποιεί την αγωνία και την τραγικότητα της ύπαρξης, που εγκλωβισμένη σ’ ένα ανερμήνευτο σύμπαν, «αναρριχάται» την κλίμακα των πνευματικών αναζητήσεων για τη θέαση του Απολύτου.
Μια πρωτοποριακή πρόταση αισθητικής, που κατατάσσει την Έσθερ στις πιο προωθημένες φωνές-γραφές, της σύγχρονης δημιουργίας.
Η Εσθήρ Λέμη συμμετείχε με το έργο «anArrihhos» στην έκθεση «Τιμή στον Δάσκαλο», με έργα των μαθητών του Χαράλαμπου Θεμιστοκλέους και με επιμέλεια Κωνσταντίνας Παπακώστα, που οργανώθηκε το 2014, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, στον πολυχώρο του Δήμου Πατρέων «Αγορά Αργύρη», με τη συνεργασία της Ένωσης Εικαστικών Πάτρας, του Συνδέσμου Αχαΐας-Κύπρου «Αχαιών Ακτή» και τελούσε υπό την αιγίδα της Πρεσβείας την Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Εσθήρ Λέμη είναι ερευνήτρια στον τομέα διαδραστικών τεχνών και ασχολείται ενεργά απο το 2000 με τη θεωρία και την κατασκευή καλλιτεχνικών έργων εστιάζοντας σε μια ηχητική και οπτική αλληλεπίδραση. Για το έργο της έχει διακριθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε διεθνείς εκθέσεις και φεστιβάλ (11η κ 12η Μπιεναλε Νέων της Ευρώπης και της Μεσογείου,3rd New Generation Festival ZKM, 3η Μπιενάλε Αθήνας κ.α.) Το 2014, ως μέλος της ομάδας Feed Europe, επιστατεί την εργασία 50 φοιτητών που παρουσίασαν το έργο τους στη Μπιενάλε Βενετίας, προτείνοντας την επανεξέταση της μεγαλούπολης σε συνύπαρξη οπωροφόρων κήπων και ωφέλιμης βλάστησης https://ift.tt/3e8YNSQ.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου