Στήν καρδιά τοῦ ῎Ορθρου, στό πέρασμά μας ἀπό τό σκοτάδι τῆς νύκτας στό φῶς τῆς ἡμέρας, ἀκούγεται ἀπό τήν ῾Ωραία Πύλη ἡ ἱερή προτροπή· «Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Φωτός ἐν ὕμνοις τιμῶντες μεγαλύνωμεν». ῾Ο κληρικός στρέφεται καί ὑποκλίνεται στήν εἰκόνα της, γιατί αὐτή εἶναι ἡ «πύλη ἡ ἀνατολόβλεπτος, ἐξ ἧς ἡ τῆς ζωῆς ἀνατολή». Μοναδική πύλη, ὅπου ἀνατέλλει «τό Φῶς τό τῆς γνώσεως».
᾿Απαρχῆς τοῦ καιροῦ του ἀναρωτήθηκε ὁ ἄνθρωπος γιά τό φῶς. Πρωταρχική προσταγή στή δημιουργία οὐρανοῦ καί γῆς. Αἰτία τῆς θέας τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου, πηγή γνώσεως τῆς ἱστορίας τῶν ἄστρων καί δύναμη μοναδική ὑπάρξεως κάθε ζωῆς. Τό ἐρώτημα γιά τό φῶς πάντα ἑλκυστικό στό ἀνθρώπινο πνεῦμα. «῎Αραγε σέ ποιό τόπο νά διανυκτερεύει τό φῶς καί ποιός νἆναι ὁ τόπος πού κατοικεῖ τό σκοτάδι»;
«Καί σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνή περιβεβλημένη τόν ἥλιον» καί εἶχε στήριγμα τῶν ποδῶν της τή σελήνη καί στεφάνι στήν κεφαλή της καμωμένο ἀπό δώδεκα ἄστρα. ᾿Από τούς παρθενικούς κόλπους αὐτῆς τῆς κόρης ἀνέτειλε ὁ ἀληθινός ἥλιος τῆς δικαιοσύνης «ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον».
«Ποιά εἶναι αὐτή πού προβαίνει σάν τήν αὐγή», ἡ κεχαριτωμένη, πού ἐκδιώκει τόν παρθενικό «θεοφιλή της φόβο» στόν χαιρετισμό τοῦ ᾿Αγγέλου μέ τήν ὁλόκαρδη ὑποταγή της στό Θεῖο θέλημα; ῾Η πίστη καί ἡ παραδοχή τῆς Παρθένου ἔφερε στόν κόσμο τό Φῶς καί εὐεργέτησε ὁλόκληρη τή δημιουργία. Οὐρανός καί γῆ, ἄνθρωποι καί ἄγγελοι δέχθηκαν τή Θεομητορική εὐλογία. Οἱ ἄγγελοι, κατά τόν Πατερικό λόγο, ἔγιναν σοφώτεροι, γιατί εἶδαν καθαρώτερα τή σοφία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἐκείνη ἔκανε ν᾿ ἀνατείλει καί γι᾿ αὐτούς τό φῶς καί ἀνεγνώρισαν τήν καινή γῆ καί τόν καινό οὐρανό, πού εἶναι ἡ ἴδια ἡ Παρθένος, «μόνη καί μόνον εἰσάγουσα Χριστόν εἰς τήν οἰκουμένην».
«Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Φωτός ἐν ὕμνοις τιμῶντες μεγαλύνωμεν». Μετά τήν ἱερή αὐτή προτροπή, τό προΰμνιο τῆς ᾿Ωδῆς τῆς Θεοτόκου, ψάλλεται χαρμόσυνα ὁλόκληρη ἡ ἐνάτη ᾿Ωδή καί ἀκολουθοῦν, στήν παλιά παράδοση τῆς ὑμνολογίας τοῦ ῎Ορθρου, τροπάρια Φωταγωγικά ἤ ᾿Εξαποστειλάρια νά σημαίνουν «ἄγειν τό φῶς» καί «ἐξαποστέλλειν τό φῶς στόν κόσμο». Νά πορεύεται τό φῶς, νά φωτίζει κάθε τόπο καί κάθε ἄνθρωπο. ῞Υστερα ἡ συνάντηση τοῦ Φωτός μέ τόν καθένα μας γίνεται μυστικά, μυστηριακά, δέν διδάσκεται μέ λόγια ἀνθρώπινα.᾿Εκείνη ὅμως, ἡ «τό Φῶς ἀρρήτως γεννήσασα καί τό πῶς μηδένα διδάξασα», ἡ «Μητέρα τοῦ Φωτός», μπορεῖ νά ἐμπνεύσει στήν ψυχή πού Τόν προσεγγίζει υἱικά, ἱκετευτικά, τήν ἰσχυρή, ἐλεύθερη ἀναζήτηση, τή στάση ὑποδοχῆς καί τήν ὁλόκαρδη ἀποδοχή τοῦ Θείου θελήματος. Νά ἐνδυθεῖ καί ἡ φτωχή δική μας ὕπαρξη τό Φῶς, τόν Χριστόν, πού μόνη ἡ Παρθένος ἀξιώθηκε νά φέρει στόν κόσμο.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου