«Περιπατῶν δέ παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύο ἀδελφούς … καί ἐκάλεσεν αὐτούς» (Ματθ. 4.18).
Τήν περασμένη Κυριακή, Κυριακή μετά τήν Πεντηκοστή, τή γενέθλιο ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἑόρτασαμε τή μνήμη πάντων τῶν Ἁγίων της, ἡ παρουσία τῶν ὁποίων ἀποτελεῖ τή λαμπρότερη καί ἐγκυρότερη ἀπόδειξη τῆς ἐπενεργείας τοῦ ἁγίου Πνεύματος στόν κόσμο καί τήν Ἐκκλησία. Ἔτσι, μέ τήν Κυριακή τῶν ἁγίων Πάντων ἔκλεισε ἕνας λειτουργικός κύκλος, μέ τή βοήθεια τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία μας σκιαγραφεῖ τήν πορεία της στόν κόσμο καί ταυτόχρονα σκιαγραφεῖ καί τήν πορεία τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς, πού μπορεῖ καί ὀφείλει νά φθάσει μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία καί μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος στήν ἁγιότητα.
Καί ἀπό αὐτή τήν Κυριακή ἀρχίζει ἕνας νέος λειτουργικός κύκλος στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Γι’ αὐτό καί οἱ θεοφόροι Πατέρες ὅρισαν νά διαβάζεται ἀπό τό κατά Ματθαῖον εὐαγγέλιο ἡ περικοπή ἐκείνη ἡ ὁποία περιγράφει τήν πρόσκληση πού ἀπηύθυνε ὁ Χριστός στήν ἀρχή τοῦ δημοσίου βίου του πρός τούς πρώτους μαθητές καί ἀποστόλους του.
Ἡ ἀρχή τοῦ νέου λειτουργικοῦ κύκλου ὑπενθυμίζει σέ ὅλους μας τή νέα ἀρχή πού ὀφείλουμε νά κάνουμε καί ἐμεῖς στήν πνευματική μας ζωή, ἀκολουθώντας τήν πρόσκληση πού ἀπευθύνει σήμερα ὁ Χριστός πρός τούς μαθητές του.
«Περιπατῶν δέ παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύο ἀδελφούς … καί ἐκάλεσεν αὐτούς». Στήν πρόσκληση τοῦ Ἰησοῦ νά ἐγκαταλείψουν τά δίχτυα τους καί νά τόν ἀκολουθήσουν ἀπήντησαν θετικά καί χωρίς κανένα δισταγμό τόσο ὁ Πέτρος καί ὁ Ἀνδρέας, ὅσο καί ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης. Δέν ἤξεραν γιατί ἀκριβῶς τούς καλοῦσε ὁ Χριστός, ἀλλά δέν ἐπιδίωξαν καί νά τό διευκρινίσουν. Δέν ζήτησαν πίστωση χρόνου, δέν προτίμησαν νά τό σκεφθοῦν, νά τό συζητήσουν μέ τήν οἰκογένειά τους, νά τακτοποιήσουν τίς ὑποθέσεις τους καί τίς ἐκκρεμότητές τους. Ἡ ἕλξη τῆς θείας προσκλήσεως τούς ἔκανε νά ἀφήσουν τά πάντα καί νά ἀκολουθήσουν τόν Χριστό· τούς ἔκανε νά ἐπιλέξουν τήν Ὁδό, δηλαδή τόν ἴδιο τόν Χριστό, πού εἶναι «ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή». Καί ἐνῶ στά μάτια τοῦ κόσμου φάνηκε ὅτι ἐγκαταλείπουν τή ζωή, στό τέλος κέρδισαν τήν αἰώνιο ζωή.
Τό ἴδιο ἀκριβῶς συνέβη καί μέ ὅλους τούς ἁγίους καί τούς ὁσίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Μπορεῖ ὁ Χριστός νά μήν τούς συνάντησε «περιπατῶν παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας», ἀλλά τούς συνάντησε στό ἀκρογιάλι τῆς προσωπικῆς τους ζωῆς, γιατί ἡ ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι σάν μιά θάλασσα, πού ἔχει καί τίς στιγμές τῆς γαλήνης καί τίς στιγμές τῆς τρικυμίας. Καί ἐκεῖνοι ἄκουσαν τήν πρόσκλησή του καί «ἀφέντες ἅπαντα» τόν ἀκολούθησαν καί ἀντί τῆς προσκαίρου καί ἐπιγείου ζωῆς πού τοῦ χάρισαν κέρδισαν τήν ἀτελεύτητη ζωή τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ὅμως ὁ Χριστός δέν σταματᾶ ποτέ νά ἀπευθύνει τίς προσκλήσεις του. Συνεχίζει καί σήμερα περιπατῶν παρά τήν θάλασσα καί τῆς δικῆς μας ζωῆς καί μᾶς καλεῖ νά τόν ἀκολουθήσουμε. Μᾶς καλεῖ νά ἐγκαταλείψουμε ὄχι τή θάλασσα ἀλλά τά δίκτυα πού μᾶς δένουν μέ τόν παλαιό ἑαυτό μας. Μᾶς καλεῖ νά ἐγκαταλείψουμε τά βαρίδια τῶν ἀδυναμιῶν καί τῶν παθῶν μας. Μᾶς καλεῖ νά ἐγκαταλείψουμε τήν αὐτοπεποίθηση καί τήν αὐταρέσκεια, τήν ὑπεροψία καί τόν ἐγωισμό πού μᾶς παρασύρουν σέ λανθασμένους δρόμους, μακριά ἀπό τόν δικό του δρόμο. Μᾶς καλεῖ νά τόν ἀκολουθήσουμε ἀδιαφορῶντας γιά τίς δυσκολίες πού θά συναντήσουμε στήν πορεία μας, ἀδιαφορῶντας γιά τά κύματα τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων πού θά κλονίζουν τό σκάφος τῆς ὑπάρξεώς μας καί ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη σέ Ἐκεῖνον πού θά τό καθοδηγεῖ καί θά μᾶς ὁδηγεῖ στό λιμάνι τῆς βασιλείας του.
Ἄς μήν ἀδιαφορήσουμε γιά τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ. Ἄς μήν ἀφήσουμε τούς θορύβους τοῦ κόσμου νά σκεπάσουν τή φωνή του. Ἄς τήν ἀκούσουμε καί ἄς τήν ἀποδεχθοῦμε μέ τήν προθυμία πού τήν δέχθηκαν καί οἱ ἀπόστολοί του, χωρίς ἀναβολές, χωρίς προφάσεις, χωρίς προϋποθέσεις. Ἄς ἀποδεχθοῦμε τήν κλήση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τήν ἀποδέχθηκαν ἀνά τούς αἰῶνες οἱ ἅγιοι καί οἱ ἐκλεκτοί του, καί εὔχομαι διά τῶν πρεσβειῶν τους νά ἀξιωθοῦμε ὅλοι νά συναντήσουμε τόν Χριστό καί νά ζήσουμε τή χαρά καί τή μακαριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου