«Διό γρηγορεῖτε μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον» (Πράξ. 20.31).
Ἡμέρα τιμῆς καί μνήμης σήμερα τῶν ἁγίων 318 θεοφόρων Πατέρων τῆς ἐν Νικαίᾳ πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς μεταφέρει σέ μία ἄλλη σύνοδο, σέ μία ἄλλη σύναξη, αὐτή τῶν πρεσβυτέρων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τήν ὁποία συνεκάλεσε ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Τά λόγια τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου, τά ὁποῖα κατέγραψε ὁ θεοκίνητος κάλαμος τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, δείχνουν τούς κατευθυντήριους ἄξονες στούς ὁποίους κινεῖται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἄξονες τούς ὁποίους πρέπει νά ἀκολουθοῦν καί τά πιστά μέλη της προκειμένου νά συνεχίσουν νά εἶναι ἐντός τῆς Ἐκκλησίας γιά νά ἐπιτύχουν τή σωτηρία τους.
Ὁ πρῶτος ἄξονας εἶναι ἡ ἐγρήγορση. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀκολουθῶντας τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ συνέστησε στούς μαθητές του νά γρηγοροῦν γιά νά μήν εἰσέλθουν εἰς πειρασμόν, συμβουλεύει τούς πρεσβυτέρους νά βρίσκονται σέ πνευματική ἐγρήγορση καί νά μήν ἀφήνουν τήν ψυχή τους νά περιπίπτει σέ ραθυμία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἀρχή καί ἡ αἰτία τῆς πνευματικῆς πτώσεως καί καταπτώσεως πού ὁδηγεῖ στήν ἀποξένωση ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἀπώλεια. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος γρηγορεῖ, ἀγρυπνᾶ νύκτα καί ἡμέρα στίς πνευματικές ἐπάλξεις καί δέν ἐπιτρέπει στόν ἀντίδικο τῆς ψυχῆς του νά εἰσέλθει σ᾽ αὐτήν θέτοντας σέ κίνδυνο τήν ἀσφάλεια της καί τήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως, τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καί οἱ θεοφόροι Πατέρες.
Ὁ δεύτερος ἄξονας εἶναι ἡ μνήμη καί ἡ ἀναφορά στούς «ἡγουμένους ἡμῶν ἐν τῇ πίστει». Καί πάλι ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀκολουθεῖ στά ἴχνη τοῦ Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος κατέλειπε ὡς ἐντολή στούς μαθητές καί ἀποστόλους του τό «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν». Γι᾽ αὐτό καί ὁ μέγας Παῦλος ζητᾶ ἀπό τούς πρεσβυτέρους νά μνημονεύουν τῶν κόπων του.
Δέν τό ζητᾶ γιά νά ἱκανοποιήσει τήν προσωπική του ματαιοδοξία, ἀλλά γιατί θέλει νά τούς διδάξει ὅτι ὁ κάθε πιστός δέν εἶναι αὐτοφυής καί ἀνεξάρτητος μέσα στόν κόσμο καί τήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἀποτελεῖ μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καί «μέλος ἐκ μέρους», καί χωρίς τήν ἀναφορά στούς πρό αὐτοῦ πατέρες καί διδασκάλους, στούς ἡγουμένους αὐτοῦ ἐν τῇ πίστει», στά βιώματα καί τίς ἐμπειρίες τῶν ἁγίων, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει μέσα στήν Ἐκκλησία, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει γνήσια καί ἀληθινή πίστη, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἑνότητα καί ἐν ἁγίῳ Πνεύματι κοινωνία.
Ὁ τρίτος ἄξονας, πού συνδυάζει τούς δύο προηγουμένους, εἶναι ἡ συνάντηση τῶν πιστῶν ἐπί τό αὐτό ὄχι μόνο ὡς ἀπόδειξη τῆς μεταξύ των ἑνότητος ἀλλά καί ὡς βίωση τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν προϋπόθεση τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶναι παρών ὅπου «δύο ἤ τρεῖς» εἶναι «συνηγμένοι ἐν τῷ ὀνόματι» αὐτοῦ.
Στούς συνηγμένους ἐπί τό αὐτό μαθητές του κατέρχεται, ἄλλωστε, καί τό Πνεῦμα τό ἅγιο κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί ὄχι σέ μεμονωμένα πρόσωπα, μέ σκοπό νά καταδείξει τήν ἀνάγκη αὐτῆς τῆς ἑνότητος. Σύνοδοι θεοφόρων πατέρων δογματίζουν γιά τήν ἀκρίβεια καί τή γνησιότητα τῆς πίστεως ἐν πνεύματι ἁγίῳ καί ὄχι πρόσωπα μεμονωμένα ἀνεξαρτήτως τῆς θέσεως καί τῆς πνευματικῆς των καταρτίσεως, ὥστε νά ἐπιβεβαιώνεται ἡ ὑπεροχή τῆς ἑνότητος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας κατά μίμησιν τῆς ἑνότητος τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Ἡ σημασία αὐτῶν τῶν τριῶν ἀξόνων δέν ἔπαυσε νά ἰσχύει καί νά ὑφίσταται ποτέ. Ἀντιθέτως μάλιστα ἡ ἀναγκαιότης τους εἶναι προφανής στίς ἡμέρες μας, κατά τίς ὁποῖες οἱ ἀνθρώπινες μικρότητες καί φιλοδοξίες ὁδηγοῦν σέ πολλαπλῆ διάσπαση καί διάχυση τούς ἀνθρώπους. Γι᾽αὐτό καί ἀκούονται ἐξαιρετικά ἐπίκαιροι οἱ λόγοι τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πρωτοκορυφαίου καί οὐρανοβάμονος Παύλου: «Διό γρηγορεῖτε μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον».
Μνημονεύοντες λοιπόν καί ἐμεῖς τῶν λόγων τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἄς ἀγωνιζόμεθα νά εὑρισκόμεθα πάντοτε σέ ἐγρήγορση, ὥστε νά ἀκολουθοῦμε τό παράδειγμά του καί τό παράδειγμα τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά παραμένουμε πάντοτε εὐσεβῆ καί πιστά τέκνα της καί τέκνα τοῦ Θεοῦ.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου