«Ἔρχονται πρός αὐτόν παραλυτικόν φέροντες αἰρόμενον ὑπό τεσσάρων».
Δευτέρα Κυριακή τῶν Νηστειῶν καί ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει δύο θαύματα. Τό πρῶτο εἶναι τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ, πού μᾶς παρουσίασε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Τό δεύτερο θαῦμα εἶναι τό θαῦμα τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖο προβάλλει τιμῶντας αὐτή τήν Κυριακή τή μνήμη τοῦ πολλά ἀγωνισθέντος ὑπέρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων καί τῆς θέας τοῦ ἀκτίστου φωτός, ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ θαυματουργοῦ.
Καί παρότι τά δύο θαύματα δέν φαίνεται νά συνδέονται μεταξύ τους, διότι σέ μία ἐπιπόλαιη προσέγγιση τό πρῶτο ἀφορᾶ τό σῶμα καί τό δεύτερο τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, στήν πραγματικότητα συνδέονται στενά. Διότι ἡ θεραπεία τοῦ παραλύτου πραγματώνεται μέ τούς λόγους τοῦ Ἰησοῦ: «Τέκνον ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Καί ἡ προσφώνηση αὐτή τοῦ Χριστοῦ πρός τόν παράλυτο δείχνει ὅτι καί αὐτός ἀπολαμβάνει τήν ἰδιότητα τοῦ τέκνου τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται διά τῆς προσευχῆς καί τῆς καθάρσεως τοῦ νοός νά δεχθεῖ τήν ἔλλαμψη τοῦ θείου φωτός.
Kι ἄν τό πρῶτο θαῦμα ἔγινε ἐφικτό, γιατί τέσσερις ἄνθρωποι σήκωσαν στά χέρια τό φορεῖο τοῦ παραλυτικοῦ καί ἄνοιξαν τή στέγη τοῦ σπιτιοῦ μέσα στό ὁποῖο βρισκόταν ὁ Χριστός γιά νά τόν φέρουν ἐνώπιόν του, καταβάλοντας ὑπεράνθρωπη δηλαδή προσπάθεια, ἀνάλογη προσπάθεια ἀπαιτεῖ καί τό δεύτερο θαῦμα, τό θαῦμα τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ ἀναλογία μεταξύ τῶν δύο αὐτῶν θαυμάτων κάνει ἰδιαίτερα ὠφέλιμο τό νά ἀκούσουμε τόν ἴδιο τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ τί λέγει ὁμιλῶντας αὐτή τήν Κυριακή στό ποίμνιό του στή Θεσσαλονίκη πρίν ἀπό 650 περίπου χρόνια.
Ἀναφερόμενος, λοιπόν, στό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ ὁ ἅγιος Γρηγόριος δίδει μία ἀλληγορική ἑρμηνεία στούς τέσσερις ἀνθρώπους πού μετέφεραν τόν παραλυτικό ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ.
«Κάθε ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ τίς ἡδονές», λέγει ὁ ἅγιος, «κεῖται παράλυτος στήν ψυχή ἐπί τῆς κλίνης τῆς ἡδυπαθείας καί νομίζει ὅτι ἀπολαμβάνει τήν ἄνεση. Ὅταν ὅμως ἀκούσει τίς εὐαγγελικές παραινέσεις, κατανοήσει τήν κατάστασή του καί μετανοήσει, τότε φέρεται πρός τόν Κύριο, ὑπό τῶν τεσσάρων τούτων αἰρόμενος». Καί συνεχίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἐξηγῶντας ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ τέσσερις. «Εἶναι», λέγει, «ἡ οἰκεία κατάγνωσις, τῶν προημαρτημένων ἡ ἐξαγόρευσις, ἡ ὑπόσχεσις πρός ἀποχήν εἰς τό ἑξῆς τῶν κακῶν, καί ἡ πρός Θεόν δέησις». Εἶναι δηλαδή ἡ συνειδοποίηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας, ἡ ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἡ ὑπόσχεση ὅτι θά ἀπέχουμε στό ἑξῆς ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἡ προσευχή.
Αὐτά τά τέσσερα στάδια μέ τά ὁποῖα παραλληλίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τούς ἀνθρώπους πού μετέφεραν τόν παραλυτικό συμβάλοντας στή θεραπεία του, εἶναι, ἀδελφοί μου, αὐτά, πού θά μποροῦσαν νά ὁδηγήσουν καί μᾶς νά ζήσουμε ἕνα θαῦμα στή ζωή μας. Ὄχι τό θαῦμα τῆς ἀπαλλαγῆς μας ἀπό τή σωματική μας παραλυσία, διότι δέν πάσχουμε ἀπό τέτοια, ἀλλά τό θαῦμα τῆς καθάρσεως τοῦ νοός καί τῆς ψυχῆς μας, ὥστε νά μπορέσουμε νά βαδίσουμε καί ἐμεῖς τόν δρόμο πρός τή θέωση.
Ἀπό αὐτά τά στάδια πέρασαν καί ἀνέβηκαν καί ὅλοι οἱ ἅγιοι καί οἱ θεοφόροι πατέρες πού ἀξιώθηκαν νά γίνουν μέτοχοι τῆς θείας ἐλλάμψεως καί γι᾽ αὐτό ἀξίζει, ἀδελφοί μου, ὄχι μόνο νά τά προσέξουμε καί νά τά ἀκολουθήσουμε γιά νά ἀπαλλαγοῦμε καί ἐμεῖς ἀπό τήν ψυχική παραλυσία ἀπό τήν ὁποία κινδυνεύουμε, καθώς ζοῦμε σέ ἕνα περιβάλλον στό ὁποῖο, παρά τήν κρίση πού ἐπικρατεῖ, ἡ ἕλξη τῶν ἀνέσεων καί τῶν ἡδονῶν τοῦ βίου εἶναι ἰσχυρότατη.
Γι᾽ αὐτό ἄς ἀκολουθήσουμε αὐτά τά τέσσερα βήματα· ἄς συνειδητοποιήσουμε τήν ἀδυναμία μας, ἄς ἐξομολογηθοῦμε τίς ἁμαρτίες μας μετανοῶντας εἰλικρινά καί ὑποσχόμενοι ὅτι δέν θά ἐπαναλάβουμε τά ἴδια σφάλματα καί θά ἀγωνιζόμαστε νά ἀποφεύγουμε μέ κάθε τρόπο τήν ἁμαρτία, καί ἄς συνδεθοῦμε μέ τόν Θεό διά τῆς προσευχῆς, ὥστε νά μᾶς ἀξιώσει μέ τή χάρη του νά ζοῦμε πάντοτε ἐν πνευματικῇ ἐγρηγόρσει καί νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς, διά πρεσβειῶν καί τοῦ τιμωμένου μεγάλου διδασκάλου καί θεολόγου τῆς Ἐκκλησίας μας ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τῆς θέας τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ στήν οὐράνια βασιλεία του.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου