«Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἤ ὅτε ἐπιστεύσαμεν».
Μέ μία διαπίστωση ἀρχίζει τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Καί ἡ διαπίστωση αὐτή δέν ἀφορᾶ σέ κάτι ἀσήμαντο, ἀλλά σέ ὅ,τι πιό σπουδαῖο καί σημαντικό ὑπάρχει στή ζωή μας. Ἀφορᾶ στή σωτηρία μας. Τί εἶναι ὅμως ἡ σωτηρία μας καί γιατί εἶναι τώρα πιό κοντά μας ἀπό ὅ,τι πιστεύαμε;
Σωτηρία εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπό τίς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καί τῆς παρακοῆς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ἀποδέσμευσή μας ἀπό ὅ,τι βαρύνει τήν ψυχή μας καί δέν τήν ἀφήνει νά ἐπιστρέψει καί νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό. Εἶναι ἡ δυνατότητα νά ἀνοίξουμε καί πάλι τήν κεκλεισμένη πύλη τοῦ παραδείσου καί νά σπεύσουμε πρός τόν δημιουργό καί Πατέρα μας Θεό.
Αἰῶνες περίμεναν οἱ ἄνθρωποι νά ἀποκτήσουν αὐτή τή δυνατότητα. Αἰῶνες περίμεναν τόν Μεσσία καί λυτρωτή τοῦ κόσμου. Ἄν ὅμως αὐτό ἴσχυε γιά τούς πρό Χριστοῦ ἀνθρώπους, δέν ἰσχύει γιά ὅλους ἐμᾶς πού ζοῦμε μετά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μέ τή σταυρική θυσία καί τήν ἀνάστασή του συνέτριψε τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί μᾶς χάρισε διά τοῦ τιμίου αἵματός του τή λύτρωση καί τή σωτηρία.
Ἡ σωτηρία εἶναι, λοιπόν, ἐφικτή γιά μᾶς. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐτό τό ὁποῖο θέλει νά τονίσει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος. Γιατί δέν ἀρκεῖ νά εἶναι διαθέσιμη ἡ σωτηρία, ἄν ἐμεῖς δέν τήν ἀξιοποιήσουμε καί δέν τήν οἰκειωθοῦμε, προκειμένου νά ἀποκατασταθοῦμε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Αὐτό πού θέλει νά μᾶς διδάξει ὁ ἀπόστολος, λέγοντάς μας ὅτι ἡ σωτηρία εἶναι πιό κοντά ἀπό ὅ,τι πιστεύσαμε, εἶναι ὅτι ἡ σωτηρία μας ἐξαρτᾶται τώρα ἀπό ἐμᾶς. Ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἐπιλογές μας, ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἀποφάσεις μας, ἐξαρτᾶται ἀπό τίς πράξεις μας. Δέν εἶναι ἀκατόρθωτη ἡ σωτηρία, γιατί ὁ Θεός δέν ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς οὔτε νά σταυρωθοῦμε, οὔτε νά πεθάνουμε οὔτε ὁτιδήποτε ἄλλο ἐπώδυνο καί ἀτιμωτικό. Ὅλα αὐτά τά ἔχει κάνει ὁ Χριστός γιά μᾶς. Αὐτό πού μᾶς ζητᾶ εἶναι νά πιστεύσουμε στή σωτηρία πού μᾶς προσφέρει καί νά προσέλθουμε μέ τήν πίστη ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ σωτήρας μας. Νά προσέλθουμε μετανοῶντας, διότι ἡ μετάνοια, ἡ ἀλλαγή δηλαδή τρόπου σκέψεως καί ζωῆς, ἀποτελεῖ τή θυσία πού θέλει ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς. Νά προσέλθουμε μέ διάθεση νά προχωρήσουμε αὐτόν τόν δρόμο τῆς μετανοίας μέχρι τέλους, χωρίς ὀπισθοδρομήσεις καί χωρίς ὑπαναχωρήσεις. Ἀλλά ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία δέν σταματᾶ, ἀδελφοί μου, μέχρις ἐδῶ. Δέν μᾶς ὑποδεικνύει κάποιες βασικές ἀρχές καί στή συνέχεια μᾶς ἀφήνει μόνους νά βροῦμε τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ σ᾽ αὐτήν. Θέλει νά μᾶς τή φέρει ἀκόμη πιό κοντά μας. Καί γι᾽ αὐτό δέν περιορίζεται νά μᾶς προσδιορίσει ἁπλῶς τό γενικό πλαίσιο τῆς ζωῆς μας, ἀλλά δημιουργεῖ γιά μᾶς εὐκαιρίες σωτηρίας, εὐκαιρίες μετανοίας.
Μία ἀπό αὐτές εἶναι καί ἡ περίοδος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐνώπιον τῆς ὁποίας εὑρισκόμεθα σήμερα, ἀδελφοί μου. Μία περίοδος κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σέ περισυλλογή καί προσευχή· μᾶς καλεῖ σέ ἀγώνα πνευματικό καί μετάνοια. Καί γιά νά μᾶς διευκολύνει σ᾽ αὐτόν τόν ἀγώνα τόν ὁποῖο μᾶς καλεῖ νά ἀναλάβουμε, προβάλλει μέσα ἀπό τούς ὕμνους της σπουδαῖα παραδείγματα μετανοίας, τά ὁποῖα καί μᾶς προτρέπει νά μιμηθοῦμε. Μᾶς προσφέρει ἀκόμη μέ τίς πολλές καί ἰδιαίτερες ἱερές ἀκολουθίες αὐτῆς τῆς περιόδου εὐκαιρίες προσευχῆς καί κατανύξεως πού θά μᾶς βοηθήσουν νά ἀναγνωρίσουμε τά σφάλματα καί τίς ἐλλείψεις μας τίς πνευματικές, ὥστε μέ τή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ νά θεραπεύσουμε τά ἀσθενῆ καί νά ἀναπληρώσουμε τά ἐλλείποντα. Θέτει ὅμως στή διάθεσή μας καί τά μυστήριά της, καί κυρίως τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὥστε νά καθάρουμε μέσω αὐτῶν διά τῆς μετανοίας τήν ψυχή μας καί νά λάβουμε τήν ἄφεση καί τή σωτηρία τήν ὁποία προσφέρει, ἀδελφοί μου, ἡ κοινωνία μέ τόν Θεό.
Νά, λοιπόν, γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακηρύσσει σήμερα ὅτι ἡ σωτηρία εἶναι πιό κοντά μας ἀπό ὅ,τι πιστεύουμε. Γιατί ἡ Ἐκκλησία μας καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς προσφέρει αὐτή τή σωτήριο περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί μᾶς προτρέπει νά εἰσέλθουμε στό στάδιο τῶν ἀρετῶν πού ἀνοίγεται ἐνώπιόν μας· μᾶς προτρέπει νά ἀγωνισθοῦμε καί νά μετανοήσουμε γιά νά γίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοι τῆς σωτηρίας καί τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἄς μήν τό ἀμελήσουμε καί ἄς τόν ἀγνοήσουμε, ἀδελφοί μου, γιά νά μήν χάσουμε τήν εὐκαιρία τῆς σωτηρίας μας καί κατακριθοῦμε «τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας», τῆς σωτηρίας πού μᾶς χάρισε διά τῆς ἐνανθρωπήσεως καί τῆς σταυρικῆς θυσίας του ὁ Χριστός.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου