«Πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ᾽ οὐκ ἐγώ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος».
Ἀπόλυτος καί κατηγορηματικός ὁ ἀπόστολος Παῦλος δίνει μία ἀπάντηση στόν ἄσωτο υἱό τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς, πού ἔχοντας τήν αἴσθηση ὅτι ἡ παρουσία τοῦ πατέρα τόν ἐμπόδιζε νά κάνει ὅ,τι ἤθελε, φεύγει ἀπό τό σπίτι γιά νά ζήσει τή ζωή πού ὀνειρευόταν χωρίς περιορισμούς. Δίνει μία ἀπάντηση καί σέ ὅλους ἐμᾶς, τούς ἀνθρώπους τοῦ 21ου αἰώνα, πού μερικές φορές δοκιμάζουμε τόν πειρασμό νά δραπετεύσουμε ἀπό τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί τούς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας. Δίνει ὅμως ταυτόχρονα καί μία ἠχηρή ἀπάντηση σέ ὅσους κατηγοροῦν τήν Ἐκκλησία, ὅτι δῆθεν περιορίζει τήν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων, θέτοντας ὅρια καί περιορισμούς.
«Πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ᾽ οὐκ ἐγώ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος».
Μεγαλοφωνότατη ἡ ἀπάντηση τοῦ πρωτοκορυφαίου, «πάντα μοι ἔξεστιν», ὅλα μπορῶ νά τά κάνω, ἀλλά καθόλου ἐγωιστική. Γιατί δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ἐγωιστής κάποιος πού αὐτοπεριορίζεται μέ τόση πειθαρχία ὅση ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ἐγωιστής αὐτός πού ἐλέγχει τόν ἑαυτό του, πού εἶναι σέ τέτοιο βαθμό ἐγκρατής, ὥστε νά μπορεῖ νά ἐπιλέγει μέσα σέ κλίμα ἀπολύτου ἐλευθερίας ποιό εἶναι τό συμφέρον ἀπό ὅσα μπορεῖ νά κάνει. Διότι δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ἐγωιστής, κάποιος πού κατανικᾶ τή δύναμη τῶν πραγμάτων νά τοῦ στερήσουν τήν πνευματική του ἐλευθερία, πού ἔχει ἄμεση ἀναφορά στόν Θεό καί στή σχέση τοῦ ἀνθρώπου μαζί του.
«Πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει». Οἱ ἄνθρωποι μιλοῦμε γιά τό συμφέρον μας καί τό προσδιορίζουμε μέ κοσμικούς ὅρους, ὥστε τελικά νά γινόμαστε δέσμιοι τοῦ συμφέροντος.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τό προσδιορίζει μέ πνευματικούς ὅρους καί χαρακτηρίζει ὡς συμφέρον ὅ,τι δέν τοῦ περιορίζει τήν ψυχική του ἐλευθερία καί ἀνεξαρτησία.
Συμφέρον εἶναι ὅ,τι δέν τόν ὑποδουλώνει στή δύναμή του, ὅ,τι δέν τόν ἐξουσιάζει σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε νά τόν καθιστᾶ ὑποχείριό του· ὅ,τι δέν τόν φέρνει στήν κατάσταση πού βρέθηκε ὁ ἄσωτος τῆς σημερινῆς παραβολῆς, ὥστε νά βόσκει χοίρους.
Καί σ᾽ αὐτό τό εἶδος τοῦ καλῶς ἐννοούμενου συμφέροντος μᾶς χειραγωγεῖ ὁ οὐρανοβάμων ἀπόστολος, βοηθῶντας μας νά ἀπελευθερωθοῦμε ἀπό ὅ,τι μᾶς δεσμεύει καί μᾶς συνδέει μέ τή γῆ, γιά νά μπορέσουμε στή συνέχεια, ἀπελευθερωμένοι καί ἀπελεύθεροι Χριστοῦ, νά συναντήσουμε τόν Θεό καί νά ἑνωθοῦμε μαζί του, ὥστε νά ζοῦμε ἐν αὐτῷ. Γιατί ὅποιος ἐπιδιώκει πράγματι αὐτό τό συμφέρον, αὐτός μόνο ἔχει τή δυνατότητα νά κάνει τά πάντα, ἐφόσον ἔχει ἐπιτύχει τό μεῖζον, τό νά ὑπερβαίνει, δηλαδή, τόν ἑαυτό του.
«Πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλ᾽ οὐκ ἐγώ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος».
Αὐτό τό σύνθημα ζωῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀκολούθησαν οἱ πατέρες καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀνά τούς αἰῶνες. Καί γι᾽ αὐτό ἐπέτυχαν ὅλα τά μεγάλα καί σπουδαῖα στή ζωή τους, ἐπέτυχαν νά φθάσουν σέ μέτρα ἀσκήσεως καί ἁγιότητος δυσθεώρητα, πού θαυμάζουμε ὅλοι σήμερα.
Αὐτό τό σύνθημα ζωῆς μᾶς καλεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί ἡ Ἐκκλησία μας νά οἰκειοποιηθοῦμε καί νά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς, ἔτσι ὥστε ἀφενός νά μήν ὑποδουλωθοῦμε στήν ἐναγώνια ἀναζήτηση τοῦ συμφέροντός μας, πού μᾶς στερεῖ τήν ἱκανοποίηση καί τήν εὐτυχία τήν ὁποία χαρίζουν τά ἁπλᾶ πράγματα στή ζωή μας, νά μή γίνουμε δέσμιοι τοῦ συμφέροντός μας πού μᾶς ἀποξενώνει ἀπό τόν Θεό καί μᾶς κάνει ἐχθρούς μέ τούς συνανθρώπους μας, γιατί μᾶς κάνει νά τούς θεωροῦμε ὄχι ὡς ἀδελφούς ἀλλά ὡς ἀνταγωνιστές, καί ἀφετέρου γιά νά μήν βρεθοῦμε στή δυσάρεστη θέση τοῦ ἀσώτου υἱοῦ πού στερήθηκε τά πάντα ἐξαιτίας τῆς ἐπιμονῆς του νά ζήσει μία ζωή ἀνεξάρτητη ἀπό τίς δεσμεύσεις τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί κατήντησε δέσμιος τῆς δυστυχίας καί τῆς ἀθλιότητος. Διότι μόνο ἄν ἐπιτύχουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά ἐξουσιάζουμε τίς ἐπιθυμίες μας καί τίς ἐπιλογές μας καί νά μήν ἐξουσιαζόμαστε ἀπό αὐτές, τότε θά ζοῦμε πάντοτε μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου