«Τά ἀδύνατα παρ᾽ ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστι».
Τό θέμα τῆς δυνάμεως τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ Θεοῦ θέτει ὁ Χριστός στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ἡ συζήτηση ξεκίνησε ἀπό τήν ἀποτυχία τοῦ εὐσεβοῦς ἐκείνου πλουσίου, ὁ ὁποῖος πλησίασε τόν Χριστό γιά νά τόν ρωτήσει πῶς μπορεῖ νά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή. Καί ἐνῶ τόν διαβεβαίωσε ὅτι τηρεῖ σέ ὅλη του τή ζωή τίς ἐντολές τοῦ θείου νόμου, δυσκολεύθηκε νά συμμορφωθεῖ μέ τήν τελευταία πού τοῦ ὑπέδειξε ὁ Χριστός, νά πωλήσει δηλαδή τά ὑπάρχοντά του καί νά τόν ἀκολουθήσει, καί «ἀπῆλθε λυπούμενος».
Ἡ περίπτωση αὐτή τοῦ πλουσίου τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, ἑνός ἀνθρώπου πού ἀσφαλῶς εἶχε κάνει πολλές προσπάθειες καί ἴσως πολλές θυσίες γιά νά ἐφαρμόσει στή ζωή του τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μᾶς δείχνει πόσο δύσκολο τελικά εἶναι νά ἐπιτύχει ὁ ἄνθρωπος τή σωτηρία του· τόσο δύσκολο, ὥστε νά φαίνεται εὐκολότερο, ὅπως λέγει ὁ Χριστός, νά περάσει ἕνα χονδρό σχοινί ἀπό τήν τρύπα μιᾶς βελόνας, παρά νά εἰσέλθει ἕνας πλούσιος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Βέβαια, τή δυσκολία αὐτή δέν τήν ἀντιμετωπίζουν μόνο οἱ πλούσιοι, ὥστε ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι νά μποροῦμε νά εἴμαστε ἥσυχοι ὅτι δέν θά ἔχουμε τέτοια προβλήματα. Ἁπλῶς ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ τήν περίπτωση τοῦ πλουσίου γιά νά μᾶς δείξει πόσο μερικές φορές πράγματα ἁπλά καί ἀσήμαντα μποροῦν νά μᾶς στερήσουν τήν αἰώνια ζωή.
Ὁ Χριστός θέλει νά μᾶς διδάξει μέ τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὅτι κάθε τι τό ὁποῖο μᾶς κρατᾶ δεσμίους του, κάθε τι τό ὁποῖο δέν μποροῦμε ἤ δέν θέλουμε νά στερηθοῦμε ἤ νά ἀπαρνηθοῦμε, κάθε τι τό ὁποῖο διεκδικεῖ τήν ψυχή μας ἤ ἕνα μέρος της καί δέν μᾶς ἀφήνει νά ἀκολουθήσουμε ὁλοκληρωτικά τόν Χριστό, γίνεται ἐμπόδιο γιά νά εἰσέλθουμε στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Καί τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι: τί μποροῦμε νά κάνουμε;
Ἀσφαλῶς, ἀδελφοί μου, καί δέν θά πρέπει νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμα τοῦ πλουσίου, πού στεναχωρήθηκε, βέβαια, ἀλλά δέν ἔκανε τίποτε. Ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν Χριστό καί συγχρόνως ἀπομακρύνθηκε καί ἀπό τή σωτηρία του καί τήν αἰώνια ζωή πού ἤλπιζε ὅτι θά κληρονομοῦσε.
Δέν θά πρέπει ἀκόμη νά ἀπογοητευόμεθα νομίζοντας ὅτι εἶναι ἀδύνατο νά κερδίσουμε τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, γιατί, ὅσα εἶναι ἀδύνατα γιά τούς ἀνθρώπους, ὁ Θεός ἔχει τή δύναμη νά τά πραγματοποιήσει. Καί σέ αὐτή τή δύναμη τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἐλπίζουμε καί ἐμεῖς. Ὄχι γιά νά μήν προσπαθοῦμε καί γιά νά μήν κάνουμε τό καθῆκον μας, ἀλλά γιά νά μήν χάνουμε τήν ἐλπίδα μας. Διότι, ἐάν δέν προσπαθοῦμε, ὁ Θεός δέν θά μᾶς βοηθήσει, ὅπως δέν βοήθησε ὁ Χριστός καί τόν πλούσιο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, πού δέν θέλησε νά ἀναλάβει τό μέρος τῆς εὐθύνης πού τοῦ ἀναλογοῦσε γιά τή σωτηρία του.
Πρέπει, λοιπόν, νά ἐλπίζουμε καί νά ἐμπιστευόμεθα τόν Θεό, ἐκπληρώνοντας παράλληλα τό χρέος μας, καί ἀποδεχόμενοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τήν ἀδυναμία μας νά ἐπιτύχουμε μόνοι μας καί χωρίς τή δική του βοήθεια τόν σκοπό μας. Ὑπό αὐτές τίς δύο προϋποθέσεις ἐνεργεῖ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας· καί αὐτές πρέπει νά ἔχουμε πάντοτε ὑπόψη μας, ὅταν ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό νά ἐπέμβει στή ζωή μας.
Ὁ Θεός μπορεῖ πράγματι νά κάνει τά πάντα, ἀλλά δέν θέλει νά ἀκυρώσει μέ τή δύναμή του τή δική μας προσπάθεια, οὔτε νά περιορίσει τήν ἐλευθερία μας. Ὁ Θεός ἐπεμβαίνει μέ τή δύναμή του, ὅταν διαπιστώσει πώς ἔχουμε κάνει ἐμεῖς ὅ,τι ἦταν ἀνθρωπίνως δυνατό· ὅταν διαπιστώσει ὅτι ἔχουμε συνειδητοποιήσει τά πεπερασμένα ὅρια τῶν δυνατοτήτων μας, γιατί μόνο ἔτσι, ἀντιλαμβανόμενοι τήν ἀδυναμία μας καί ταπεινούμενοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, προαγόμεθα πνευματικά καί ὠφελούμεθα ἀπό τήν ἐπέμβαση τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ.
Ἔχοντας, λοιπόν, αὐτά ὑπόψη μας, ἀδελφοί μου, ἄς ζοῦμε τή ζωή μας σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ἄς ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στή δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μπορεῖ νά ἀναπληρώσει τίς ἐλλείψεις καί νά πραγματοποιήσει ὅσα ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά κάνουμε, ἐφόσον εἶναι γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας, εἴτε αὐτά ἀφοροῦν τή ζωή μας ἐδῶ στή γῆ εἴτε ἀφοροῦν τή μέλλουσα ζωή μας. Καί ὁ Θεός δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει, ἀλλά θά μᾶς χαρίσει τή σωτηρία μας.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου