Η Λένα Πλάτωνος έγραψε το Αηδόνι του αυτοκράτορα, ένα «μουσικό παραμύθι με στοιχεία όπερας», όπως το έχει χαρακτηρίσει, το 1989, πάνω στο ομώνυμο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Πέρασαν κιόλας 30 χρόνια…
Η προηγούμενη ενασχόλησή της με την περίφημη Λιλιπούπολη του Τρίτου Προγράμματος του Μάνου Χατζιδάκι, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μελοποίηση του συγκεκριμένου έργου, του οποίου το λιμπρέτο έγραψε ο ποιητής-βιολόγος Γιώργος Βολουδάκης.
Το έργο ηχογραφήθηκε με τη συμμετοχή κορυφαίων ερμηνευτών, όπως ο Άρης Χριστοφέλλης, η Σαβίνα Γιαννάτου, ο Σπύρος Σακκάς, ο Φραγκίσκος Βουτσίνος, ο Γιάννης Σαμσιάρης και ο Χρήστος Στασινόπουλος.
Η Λένα Πλάτωνος χαρακτήρισε τη μουσική του έργου «νεοϊμπρεσιονιστική» και είπε για το έργο της αυτό: «Το Αηδόνι του αυτοκράτορα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν στην εκδοχή του σαν όπερα ήταν μια ιδέα-πρόταση του στενού φίλου μου κόντρα τενόρου Άρη Χριστοφέλλη, ο οποίος και ήθελε να τραγουδήσει τον ρόλο του Αηδονιού – η πρόταση έγινε σε μένα το 1986. Τώρα από μένα και τον φίλο βιολόγο-ποιητή Γιώργο Βολουδάκη το έργο σαν διασκευή βασίστηκε στην πρέπουσα αποφυγή της μονοκρατορίας της τεχνολογίας απάνω στον άνθρωπο, η υπερθεμάτιση της επαφής του ανθρώπου με τη φύση.»
Οι ακαταμάχητες μελωδικές γραμμές της Λένας Πλάτωνος και η δεξιοτεχνική φωνητική γραφή καθιστούν το Αηδόνι του αυτοκράτορα μια ιδεώδη γνωριμία των παιδιών με τον μαγικό κόσμο της λυρικής τέχνης.
Εδώ επιλέγουμε αποσπάσματα που τραγούδησε ο περίφημος βαθύφωνος Φραγκίσκος Βουτσίνος, ένας σπουδαίος λυρικός καλλιτέχνης, ο οποίος έφυγε πριν 20 χρόνια…
Ο Βουτσίνος (1936-1999) ήταν ένας διεθνής τραγουδιστής, με καριέρα στο εξωτερικό ήδη από το 1961 και το ρεπερτόριό του περιλάμβανε πάνω από 65 ρόλους όπερας, καθώς επίσης και 25 ορατόρια και συμφωνικά έργα. Συνεργάστηκε και με την Εθνική Λυρική Σκηνή κατά την εικοσαετία 1975-1995, ερμηνεύοντας 25 ρόλους σε 43 παραγωγές και αναβιώσεις παραγωγών στο θέατρο Ολύμπια και στο Ηρώδειο. Αρκετές εξ αυτών ήσαν πρώτες παρουσιάσεις έργων. Φυσικά ο Φραγκίσκος Βουτσίνος ήταν και σπουδαίος δάσκαλος τραγουδιού.
Η πλούσια φωνή του, η απαράμιλλη μουσικότητα του και η υψηλή υποκριτική του, τον συνόδευαν, ως χαρακτηριστικά της τέχνης του, και σε έργα της Λένας Πλάτωνος ή του Θάνου Μικρούτσικου (Η σονάτα του Σεληνόφωτος).
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου