«Παρακαλῶ δέ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διά τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τό αὐτό λέγητε πάντες καί μή ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα» (1 Κορ. 1.10).
Μία παράκληση ἀπευθύνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου. Μία παράκληση, τήν ὁποία ἀπευθύνει καί πρός ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι εἴμεθα μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Καί δέν ζητᾶ ὁ ἀπόστολος κάτι γιά τόν ἑαυτό του. Δέν ζητᾶ οὔτε κάτι δύσκολο καί ἀκατόρθωτο. Ζητᾶ ὅμως κάτι ἀναγκαῖο καί ἀπαραίτητο γιά ὅλους τούς πιστούς. Καί αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἑνότητα καί τήν ὁμοψυχία. Ἑνότητα καί ὁμοψυχία πού στηρίζεται στήν κοινή πίστη καί στήν κοινή στάση ζωῆς πού πρέπει νά ἔχουμε ὡς χριστιανοί.
Σᾶς παρακαλῶ, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, νά λέτε ὅλοι τό ἴδιο καί νά μήν ὑπάρχουν ἀνάμεσά σας σχίσματα, διαιρέσεις καί διασπάσεις. Καί τούς παρακαλεῖ, γιατί οἱ χριστιανοί τῆς Κορίνθου εἶχαν χωρισθεῖ σέ ὁμάδες καί ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι εἶναι μαθητές τοῦ Παύλου, ἄλλοι ὅτι εἶναι τοῦ Ἀπολλώ καί ἄλλοι τοῦ Κηφᾶ.
Πόσο εὔκολα, ἀδελφοί μου, μπορεῖ νά συμβεῖ αὐτό καί σέ μᾶς, ἤ μᾶλλον πόσο συχνά, δυστυχῶς, συμβαίνει γύρω μας.
Ὅμως οἱ διαιρέσεις καί οἱ διασπάσεις μεταξύ τῶν πιστῶν δέν εἶναι δυνατόν νά ὑφίστανται, γιατί δέν μπορεῖ νά πιστεύει κανείς στόν Χριστό, ὁ ὁποῖος ἦρθε στή γῆ γιά νά ἑνώσει τά διεστῶτα, γιά νά ἑνώσει τούς ἀνθρώπους μεταξύ τους καί μέ τόν Θεό, καί νά δημιουργεῖ διχόνοιες καί σχίσματα. Δέν μπορεῖ αὐτός ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι μαθητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ζητοῦσε λίγο πρίν ἀπό τή σταυρική του θυσία ἀπό τόν Θεό-Πατέρα του νά εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἑνωμένοι, καί προσευχόταν «ἵνα πάντες ἕν ὦσι». Δέν μπορεῖ νά εἶναι μέλος τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ αὐτός, ὁ ὁποῖος δέν ἀγωνίζεται γιά τήν ἑνότητα καί τήν ὁμόνοια μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
Καί εἶναι φυσικό νά ζητᾶ τήν ἑνότητα ἀπό τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀλλά καί ἀπό ἐμᾶς, γιατί ὅλοι εἴμεθα μέλη τοῦ ἴδιου σώματος, τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, εἴμεθα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουμε τήν ἴδια πίστη καί τόν ἴδιο στόχο στή ζωή μας, κάνουμε τήν ἴδια προσπάθεια καί τόν ἴδιο ἀγώνα γιά νά ζήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, καί ὅλα αὐτά μᾶς ἑνώνουν καί πρέπει νά μᾶς ἑνώνουν.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος δέν ἀγνοεῖ φυσικά ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τόν δικό του χαρακτήρα, τή δική του προσωπικότητα, τίς δικές του ἀπόψεις, καί δέν ἐπιδιώκει οὔτε νά τά ἐξαλείψει οὔτε νά τά ἰσοπεδώσει. Αὐτό πού ζητᾶ ἀπό τούς πιστούς εἶναι νά μήν ὑπάρχουν διασπάσεις καί διχόνοιες μέσα στήν Ἐκκλησία, οἱ ὁποῖες ὀφείλονται στόν ἐγωισμό τῶν ἀνθρώπων, στήν ἐμμονή στό θέλημά τους, στή διάθεσή τους νά δείξουν ὅτι αὐτοί εἶναι καλύτεροι ἀπό τούς ἄλλους ἤ νά θέλουν νά δημιουργήσουν τή δική τους ὁμάδα, διότι ὅλα αὐτά ἀντίκεινται στό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας, στό πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι μόνο δέν βοηθοῦν καί δέν ὠφελοῦν οὔτε ἐκείνους πού τά προκαλοῦν οὔτε ἐκείνους πού τά βλέπουν, ἀλλά καί τούς βλάπτουν.
Διότι, ὅπου ὑπάρχει διχόνοια, ὅπου ὑπάρχουν σχίσματα, ὅπου ὑπάρχουν ἐγωισμοί πού ὑποκρύπτονται καί τά προκαλοῦν, ἐκεῖ δέν ὑπάρχει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἀποστρέφεται τούς ὑπερηφάνους, ἀποστρέφεται αὐτούς πού ἐμμένουν στήν ἄποψή τους καί τραυματίζουν τήν ἑνότητα καί τήν ὁμόνοια, καί πολύ περισσότερο αὐτούς πού τό κάνουν μέσα στήν Ἐκκλησία του, μέσα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, σκανδαλίζοντας τούς ἀνθρώπους καί δυσφημώντας καί τόν ἴδιο τόν Θεό.
Καί ὅπου δέν ὑπάρχει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχει πρόοδος, δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχει χαρά, δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχει εἰρήνη.
Ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι αὐτός πού ὑποκινεῖ τίς διχόνοιες, αὐτός πού ὑποκινεῖ τά σχίσματα, αὐτός πού ὑποκινεῖ τούς ἐγωισμούς πού ὁδηγοῦν σέ αὐτά, εἶναι ὁ ἀντίδικος, εἶναι ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καί τῆς ψυχῆς μας, γιατί ἡ διάσπαση τόν εὐνοεῖ, καθώς ἀπομακρύνει τούς ἀνθρώπους ἀπό τόν Θεό καί τούς καθιστᾶ εὐάλωτους στίς ἐπιθέσεις του.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς ἀκούσουμε σήμερα τήν παράκληση τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, καί ἄς προσπαθοῦμε νά μήν παρασυρόμεθα ἀπό ἐγωιστικά καί ἰδιοτελῆ κίνητρα τά ὁποῖα μᾶς ὁδηγοῦν σέ διχόνοιες καί διαιρέσεις, πού ἀποτελοῦν τίς αἰτίες ὅλων τῶν κακῶν, ἀλλά ἄς ἀγωνιζόμεθα πάντοτε οἱ ἐπιλογές μας, τά λόγια μας, ὁ τρόπος μας, ἡ συμπεριφορά μας νά συμβάλλουν στήν ἑνότητα τόσο μέσα στήν Ἐκκλησία ὅσο καί μέσα στήν κοινωνία πού ζοῦμε, ὥστε νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, γιά νά προοδεύουμε στή ζωή μας καί ὡς ἄτομα καί ὡς κοινωνία καί ὡς Ἔθνος. Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου