Ανάμνησις αγάπης
(γιατί κάποια λόγια χαράσσονται για πάντα στήν καρδιά μας)
Σαν σήμερα, παραμονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, απο τον πανηγυρικό εσπερινό μας, στο Ιερό παρεκκλήσιο της Επισκοπής Πατρών, τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, παρουσία του Επισκόπου Κερνίτσης Χρύσανθου.
Κοιτάζω το πλάνο, τι να δω... τρείς εξόριστους! Ο Απόστολος της αγάπης Ιωάννης, και συγγραφέας της Αποκαλύψεως, εξόριστος στήν Πάτμο... Μέγας Αθανάσιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας επί 46 έτη, 16 από αυτά στην εξορία, 5 φορές εξορίστηκε...
Ιερός Χρυσόστομος, Πατριάρχης Κων/πόλεως, παρέδωσε το πνεύμα του στόν Κύριο, στίς κακουχίες τις εξορίας. Κλείνω με τα λόγια του Επισκόπου Χρύσανθου:
''Εμείς φταίμε, δεν αντιδρούμε σε τίποτε, οι Άγιοι αντιδρούσαν, εμείς είμαστε υπνωτισμένοι, ποιός θέλει να γίνει σήμερα Άγιος; Να πεθάνει για Τον Χριστό; Κανείς...''
Έκτοτε το μουρμουρίζω συχνά, γνωρίζοντας καλά, πως μπροστά στόν Δεσπότη Χριστό είμαι ανυπολόγητος, και πως δεν εχω καμία δικαιολογία...
ακούστηκε μια φωνή, σαν απο μακρυά, κάπως σαν στο βάθος...
Ίσως ήτο η φωνή της συνειδήσεως μου, ίσως του Απόστολου της αγάπης, να προσδοκά να αφυπνίσει, ίσως μαζί με εμένα και άλλους, διότι δεν υπάρχει προσωποληψία στόν Κύριο...
Απόστολε του Χριστού ηγαπημένε πρέσβευε υπέρ ημών
_____________________________________________________
Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου