Χειροτονία Πρεσβυτέρου στον Άγιο Παύλο Γενεύης

Την 26η λήγοντος μηνός Μαΐου, ε΄ Κυριακή από του Πάσχα, της Σαμαρείτιδος, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελβετίας κ. Μαξίμου, και σε περιρρέουσα ατμόσφαιρα κατανύξεως και περισυλλογής, ετελέσθη στον εν Σαμπεζύ Γενεύης Ιερό Πατριαρχικό και Σταυροπηγιακό Ναό του Αγίου Παύλου, η είς πρεσβύτερον χειροτονία του εν Θεσσαλονίκη το 1981 γεννηθέντος Ιερολογιωτάτου Διακόνου Δημητρίου Μαρτζέλου, γόνου του Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γεωργίου Μαρτζέλου και της Δήμητρας, το γένος Μπαζιωτοπούλου. Σημειωθήτω ότι η εις τον πρώτον βαθμόν της Ιερωσύνης χειροτονία του π. Δημητρίου είχε τελεσθεί από τον ίδιο Ιεράρχη την 27η Ιανουαρίου τρέχοντος έτους.

Προ της χειροτονίας, απαντώντας στις βαθυστόχαστες ρήσεις του χειροτονούντος αυτόν Ποιμενάρχου περί του ιερού λειτουργήματος του Πρεσβυτέρου και στις νουθεσίες του περί του «πώς δει ποιμαίνειν», ο π. Δημήτριος, αφού πρώτα εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στον Μητροπολίτη Ελβετίας, ο οποίος, γενόμενος η φωνή του Θεού του απηύθυνε την κλήση να υπηρετήσει την Εκκλησία Του, δεν παράλειψε να ευχαριστήσει τους γονείς του, τους πνευματικούς του πατέρες στην γενέτειρα Θεσσαλονίκη και στο Άγιον Όρος, οι οποίοι τον γαλούχησαν πνευματικά και τον στήριξαν στην απόφασή του να υπηρετήσει την Εκκλησία, κυρίως δε τη σύζυγό του Μαρία, η οποία όταν άκουσε για την πρόταση που του είχε γίνει όπως εισέλθει στις τάξεις του Ιερού Κλήρου, τον ενεθάρρυνε ανεπιφύλακτα, παρατηρώντας πως «δεν γίνεται ο Θεός να μας χτυπάει την πόρτα και εμείς να μην ανοίξουμε».

Στην μεγαλειώδη εν τη απλότητι αυτής χειροτονία, παρέστησαν ουκ ολίγοι εξ Ελλάδος συγγενείς και φίλοι του π. Δημητρίου, πολλοί πιστοί της ενορίας Γενεύης, καθώς και ο παρεπιδημών σ΄αυτήν για μερικές μέρες, Σεβ. Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Ο πρεσβύτερος Δημήτριος Μαρτζέλος είναι επιχειρηματίας εγκατεστημένος εδώ και μερικά χρόνια στην Γενεύη, ο οποίος, ανταποκρινόμενος στην κλήση που του είχε απευθύνει ο οικείος Ποιμενάρχης, έθεσε εαυτόν στην διάθεση της Εκκλησίας, προκειμένου να καλύπτει αμισθί διάφορες λειτουργικές, ποιμαντικές και οποιεσδήποτε άλλες ανάγκες της Ιεράς Μητροπόλεως Ελβετίας.