«Οὐκ ἔστιν καλόν λαβεῖν τόν ἄρτον τῶν τέκνων καί βαλεῖν τοῖς κυναρίοις».
Στά μέρη τῆς Τύρου καί τῆς Σιδῶνος μᾶς μεταφέρει, ἀδελφοί μου, τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἐκεῖ ὅπου ὁ Χριστός συναντᾶ μιά Χαναναία γυναίκα, μία εἰδωλολάτρι, πού προστρέχει πρός αὐτόν καί αἰτεῖται τό ἔλεός του. Δέν ζητᾶ κάποια προσωπική χάρη, ἀλλά τόν παρακαλεῖ νά θεραπεύσει τήν κόρη της, ἡ ὁποία «κακῶς δαιμονίζεται».
Εἶχε ἀκούσει, ἀσφαλῶς, ἡ Χαναναία γιά τά θαύματα τοῦ Ἰησοῦ καί ἀπελπισμένη ἀπό τήν κατάσταση στήν ὁποία βρισκόταν ἡ κόρη της, ἐπιχειρεῖ νά κάνει κάτι πού ξεπερνοῦσε τά ὅριά της. Ἄν καί ἡ ἴδια δέν ἔχει γνωρίσει τόν ἀληθινό Θεό, ἀναγνωρίζει τή δύναμή του ἐπάνω στά δαιμόνια τά ὁποῖα ταλαιπωροῦν καί καταδυναστεύουν τό παιδί της. Γι᾽ αὐτό καί τρέχει πίσω ἀπό τόν Χριστό καί φωνάζει καί παραρακαλεῖ καί ἱκετεύει τό ἔλεός του.
Παράδοξη ἡ στάση της γιά τά ἀνθρώπινα κριτήριά μας, ὅμως ἀκόμη πιό παράδοξη ἡ στάση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐλεήμονος καί φιλανθρώπου. Τήν ἀκούει, ἀλλά δείχνει νά ἀδιαφορεῖ. Τήν βλέπει νά τρέχει πίσω του, ἀλλά τήν ἀγνοεῖ. Γνωρίζει ὡς παντογνώστης ὄχι μόνο τό πρόβλημά της ἀλλά καί τή μύχια πίστη της ἀλλά φαίνεται νά μή δίνει σημασία. Σιωπᾶ. Καί ἡ γυναίκα συνεχίζει νά κραυγάζει σέ τέτοιο βαθμό πού οἱ μαθητές του ἐνοχλοῦνται καί τοῦ ζητοῦν νά κάνει κάτι γιά νά φύγει καί νά τούς ἀφήσει στήν ἡσυχία τους.
Ἄν ὁ Χριστός ἐξέπληττε μέχρι αὐτή τή στιγμή τούς ἀποστόλους μέ τή σιωπή του, τώρα τούς ἐκπλήττει μέ τήν ἀπάντησή του: «οὐκ ἀπεστάλην εἰ μή εἰς τά πρόβατα τά ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ». Ἡ ἀποστολή μου εἶναι μόνο νά σώσω τά ἀπολωλότα πρόβατα τοῦ Ἰσραήλ. ᾽Απογοητευτική ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές του, ἀλλά ἀκόμη πιό ἀπογοητευτική καί πιό σκληρή ἡ ἀπάντησή του πρός τή Χαναναία: «Δέν εἶναι σωστό νά παίρνεις τό ψωμί τῶν παιδιῶν σου καί νά τό πετᾶς στά σκυλιά». Σκληρός ὁ λόγος, ἀλλά ἔχει τή σημασία του. Ὁ Χριστός γνωρίζει καί τήν πίστη της καί τήν ἀντοχή της. Ἡ φιλεύσπλαγχνη καρδία του συμπονᾶ ἀσφαλῶς καί τή μητέρα καί τή θυγατέρα της πού βασανίζεται ἀπό τό πονηρό πνεῦμα. Ὅμως θέλει νά δοκιμάσει τήν πίστη της γιά νά διδάξει τή δύναμή της. Τήν ἀφήνει νά περιμένει καί νά ἐπιμένει στήν παράκλησή της γιά νά διδάξει τήν ἀναγκαιότητα τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἐπιμονῆς.
Καί ἡ Χαναναία δέν ὑποχωρεῖ, δέν παρεξηγεῖται ἀπό τή σκληρή ἀπάντηση τοῦ Κυρίου, δέν ἀπελπίζεται. Γνωρίζει ἐνδόμυχα ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρας. Γνωρίζει μυστικά τό μέγεθος τῆς ἀγάπης του. Πιστεύει, γι᾽ αὐτό μπορεῖ νά ὑπομένει καί νά ἐπιμένει. Γι᾽ αὐτό ἔχει τήν τόλμη νά ἀπαντᾶ στήν ἄρνησή του μέ μιά θαρραλέα παραδοχή: «ναί, Κύριε, καί γάρ τά κυνάρια ἐσθίει ἀπό τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπό τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν». Ναί, μπορεῖ νά μήν εἶναι σωστό νά πάρει κανείς τό ψωμί τῶν παιδιῶν του καί νά τό ρίξει στά σκυλιά, ἀλλά καί τά σκυλάκια τρῶνε ἀπό τά ψίχουλα τοῦ ψωμιοῦ πού πέφτουν ἀπό τό τραπέζι τῶν κυρίων.
Καί ἡ Χαναναία νικᾶ μέ τήν ἐπιμονή καί τήν πίστη. Νικᾶ καί ἀπολαμβάνει ὄχι μόνο τόν δημόσιο ἔπαινο τοῦ Ἰησοῦ ἀλλά καί τήν ἐκπλήρωση τοῦ αἰτήματός της: «ὧ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις· γενηθήτω σοι ὡς θέλεις».
Μία γυναίκα εἰδωλολάτρις δίνει, ἀδελφοί μου, καί σέ μᾶς σήμερα ἕνα μάθημα πίστεως καί ἕνα μάθημα ζωῆς καί σωτηρίας. Οἱ κραυγές της μᾶς διδάσκουν τήν ἀνάγκη τῆς προσευχῆς, μέσω τῆς ὁποίας μποροῦμε νά προστρέχουμε καί ἐμεῖς στόν Χριστό. Τό τρέξιμό της πίσω ἀπό τόν Χριστό μᾶς διδάσκει ὅτι ἄν ἐπιθυμοῦμε τή σωτηρία μας πρέπει νά στρέψουμε τή ζωή μας πρός Ἐκεῖνον καί τόν λόγο του. Ἡ παραδοχή της ὅτι καί ἡ ἴδια εἶναι σάν ἕνα ἀνάξιο σκυλί, πού μπορεῖ νά μήν ἀξίζει τό σύνολο τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ ἀλλά μπορεῖ νά ἐκζητεῖ ἕνα ἐλάχιστο μέρος της, ἀποδεικνύει τό μέγεθος τῆς ταπεινοφροσύνης της καί δείχνει καί σέ μᾶς τόν δρόμο μέσω τοῦ ὁποίου μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τή σωτηρία. Καί τό γεγονός αὐτό πιστοποιεῖ ἡ τελική ἀπάντηση τοῦ Κυρίου πού ἀνοίγει τήν καρδιά του καί ἀγκαλιάζει τόν ἄνθρωπο πού τόν πιστεύει καί τόν ἐμπιστεύεται καί τοῦ χαρίζει τή ἀκένωτη δωρεά τοῦ ἐλέους του.
Ἀδελφοί μου, ἀσφαλῶς δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ ἅγιοι πατέρες ὅρισαν νά διαβάζεται αὐτή ἀκριβῶς ἡ εὐαγγελική περικοπή τήν τελευταία Κυριακή πρίν ἀπό τήν εἴσοδό μας στό Τριώδιο, πρίν ἀπό τήν εἴσοδό μας στήν περίοδο αὐτή τῆς μετανοίας καί τῆς σωτηρίας. Καί τήν ὅρισαν γιά νά μᾶς προετοιμάσουν ψυχικά, ὥστε νά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τή Χαναναία τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία μας.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων,
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου