Σαν ήμουν έφηβος τραγούδησα για πρώτη φορά, σε ένα από τα Χορωδιακά Σεμινάρια που διοργάνωνε τότε το Υπουργείο Πολιτισμού (υπεύθυνος ο Μιχάλης Αδάμης), το «Μοιρολόι» του Θόδωρου Αντωνίου, σε στίχους Βασίλη Ανδρεόπουλου.
Τώρα που μεγάλωσα αρκετά, μόλις τον περασμένο Ιούλιο τραγούδησα με το χορωδιακό σύνολο του 2ου Φεστιβάλ Σύγχρονης Ελληνικής Μουσικής Χίου (υπεύθυνος ο συνθέτης Αλέξανδρος Καλογεράς), τον «Επιτάφιο» του Θόδωρου Αντωνίου, σε στίχους Νίκου Γκάτσου.
Μ’ αυτά τα δύο χορωδιακά στα χείλη και στην καρδιά μου, αποχαιρετώ τον μεγάλο και πρωτοπόρο δάσκαλο της σύγχρονης μουσικής, ο οποίος μας δίδαξε πολλά και θαυμαστά στο Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας, μα ακόμη περισσότερα με τις άπειρες συναυλίες του που παρακολουθήσαμε ή συμμετείχαμε.
Είχα την τύχη να έρθει στην διάλεξή μου για τις «Πύρινες Γλώσσες» του Γιάννη Χρήστου, στην Μουσική Βιβλιοθήκη, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Μόλις τελείωσα τον κάλεσα στο βήμα να μας πει εκείνος δυο λόγια από την σχέση ζωής που είχε με τον Γιάννη Χρήστου. Κι εκείνος με νεανικό πάθος έδωσε ένα ρεσιτάλ! Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρο το σχετικό βίντεο εδώ.
ΕΥΨΥΧΕΙ ΘΟΔΩΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ!
Το έργο σου μένει εις τον αιώνα!
Π.Α.Α.
Δείτε τις αναρτήσεις της Ιδιωτικής Οδού για τον Θόδωρο Αντωνίου εδώ.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου