(Λουκ. 16.19-31)
«Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν».
Μία ἀπό τίς παραβολές τοῦΧριστοῦ μᾶς ὑπενθύμισε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦπτωχοῦ Λαζάρου.
Ὁ ἕνας, πλούσιος σέ χρήματα ἀλλά πτωχός σέ αἰσθήματα καί ἀρετές, ζοῦσε μιά πολυτελῆ ζωή καί ἀδιαφοροῦσε γιά τόν ταλαίπωρο Λάζαρο, ὁ ὁποῖος περίμενε στήν εἴσοδο τοῦ ἀρχοντικοῦτου ὑπομονετικά γιά νά χορτάσει ἀπό τά ψίχουλα πού ἔπεφταν ἀπό τό τραπέζι τοῦπλουσίου ἰδιοκτήτου. Πτωχός ὡς πρός τά ὑλικά ἀγαθά ὁΛάζαρος ἀλλά πλούσιος ὡς πρός τά πνευματικά· γιατί ἡ ἔλλειψη τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν τόν ἔκανε νά ἀσκηθεῖστήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή, ἀρετές πού τοῦχάρισαν μετά τόν θάνατό του μία θέση «ἐν τοῖς κόλποις τοῦ Ἀβραάμ», σέ ἀντίθεση μέ τή σκληρότητα καί τήν ἀκαρδία τοῦπλουσίου, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων μετά τόν θάνατό του βρέθηκε στόν «τόπον τῆς βασάνου».
Τά παραδείγματα τῶν δύο αὐτῶν ἀνθρώπων τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς μπορεῖ νά εἶναι ἀκραῖα, ὁΧριστός ὅμως τά παρουσιάζει ἐπίτηδες γιά νά κινήσει τήν προσοχή μας καί νά μᾶς διδάξει αὐτό τό ὁποῖο θέλει. Καί αὐτό πού θέλει νά μᾶς διδάξει εἶναι αὐτό πού λέγει ὁ πατριάρχης Ἀβραάμ, ὅταν ὁ πλούσιος τόν παρακαλεῖνά στείλει στή γῆ τόν Λάζαρο γιά νά εὐαισθητοποιήσει μέ τόν λόγο του τούς πέντε ἀδελφούς του, οἱὁποῖοι προφανῶς ζοῦσαν μιά ἀνάλογη μέ αὐτόν ζωή, ὥστε νά μετανοήσουν, γιά νά μήν βρεθοῦν καί αὐτοί στόν ἴδιο τόπο τῆς βασάνου καί τῆς κολάσεως.
«Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν». Ἔχουν τόν νόμο τοῦΜωϋσέως, λέει ὁ Ἀβραάμ, καί τίς διδασκαλίες τῶν προφητῶν. Ἄς ἀκούσουν καί ἄς ἐφαρμόσουν αὐτόν τόν νόμο καί ἀρκεῖγιά νά ἀντιληφθοῦν τί πρέπει νά κάνουν οἱ ἀδελφοί σου γιά νά μή βρεθοῦν καί αὐτοί στήν κόλαση.
Τό ἴδιο ἐπαναλαμβάνει καί σέ μᾶς σήμερα ὁ Χριστός. Σέ μᾶς πού μπορεῖ νά διερωτώμεθα τί μᾶς ἀφορᾶ αὐτή ἡ παραβολή ἤ τί σχέση μπορεῖνά ἔχουμε ἐμεῖς μέ τόν σκληρόκαρδο πλούσιο.
Καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, δέν ἔχουμε μόνο τόν μωσαϊκό νόμο καί τούς προφῆτες, ἀλλά ἔχουμε τόν νόμο τοῦ εὐαγγελίου καί τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἔχουμε τόν νόμο τῆς ἀγάπης καί τήν ἴδια τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦσαρκωμένη στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, καί σύμφωνα μέ αὐτά ὀφείλουμε νά ρυθμίζουμε τή ζωή μας. Διότι, αὐτό πού ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς γιά νά μᾶς χαρίσει τή βασιλεία του καί νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τή βάσανο τῆς κολάσεως, εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡἀγάπη εἶναι τό κριτήριο μέ βάση τό ὁποῖο θά κριθοῦμε κατά τή Δευτέρα Παρουσία. Ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτή πού διαχωρίζει τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεοῦἀπό τούς ἀναξίους τοῦἐλέους καί τῆς χάριτός του.
Καί ἡ ἀγάπη, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι μία ἐντολή πού ἀπευθύνεται μόνο στούς πλουσίους, δέν εἶναι μία ἐντολή πού ἀπευθύνεται μόνο σέ ὅσους ἔχουν τήν οἰκονομική ἄνεση νά βοηθήσουν καί νά συνδράμουν τούς ἐνδεεῖς ἀδελφούς τους. Εἶναι κάτι πού ζητᾶὁ Θεός ἀπό ὅλους μας, γιατί ὅλοι μποροῦμε νά τήν προσφέρουμε στόν πλησίον μας· γιατί ὅλοι μποροῦμε νά βοηθήσουμε αὐτόν πού ἔχει ἀνάγκη, αὐτόν πού πεινᾶ, αὐτόν πού διψᾶ, αὐτόν πού ἀσθενεῖ, αὐτόν πού δοκιμάζεται, αὐτόν πού ὑποφέρει, ἐάν τό θέλουμε. Γιατί γιά τόν Θεό δέν μετρᾶ ἡ ποσότητα αὐτοῦπού προσφέρουμε, ἀλλά ἡ διάθεσή μας. Καί, ὅπως δέχθηκε τό δίλεπτο τῆς χήρας, μιά ἀσήμαντη δηλαδή προσφορά, ἔτσι δέχεται καί τιμᾶκαί ἀνταμείβει καί τή δική μας προσφορά ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπό μας, πού τόν θεωρεῖ ὁἴδιος ἀδελφό του. Γιατί καί ἡπιό μικρή προσφορά, ὅταν δίδεται μέ ἀγάπη, ὅταν δίδεται ἀπό τήν καρδιά μας, στηρίζει καί ἐνισχύει αὐτόν πού ἔχει ἀνάγκη.
Ἄς ἀκούσουμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, τήν προτροπή τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τῆς ἀγάπης πού ἀπευθύνει πρός ὅλους μας ὁ Χριστός καί ἄς δείξουμε αὐτή τήν ἀγάπη πρός ὅλους τούς συνανθρώπους μας, πρός ὅλους τούς ἀδελφούς μας. Ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐτή τήν εὐκαιρία γιά νά δείξουμε τήν ἀγάπη καί τήν φιλαλληλία μας, γιά νά δείξουμε τήν ἀλληλεγγύη καί τή στοργή μας πρός τούς ἔχοντας ἀνάγκη ἀδελφούς μας, ὥστε νά γίνουμε καί ἐμεῖς ἄξιοι τοῦ ἐλέους καί τῆς ἀγάπης τοῦΘεοῦ καί τῆς αἰωνίου βασιλείας του. Ἀμήν.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου