Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης
Στή σημερινή ἐποχή γιά νά ἀνελιχθεῖς στίς τάξεις τῆς κοσμικῆς ζωῆς, πρέπει νά εἶσαι ἀρνητής τοῦ Θεοῦ καί ὁμοφυλόφιλος. Στήν ἐκκλησιαστική διοίκηση συμβαίνει μία ἀπό τά ἴδια. Ἡ διαφορά εἶναι στό θέμα τῆς ἀθεΐας. Τό ζητούμενο στά ἐκκλησιαστικά εἶναι νά εἶσαι ὑπηρέτης τῆς πανθρησκείας, αἱρετικός Οἰκουμενιστής. Ἡ κοινή συνισταμένη παραμένει ὡς κορωνίδα τῆς ἠθικῆς κατάπτωσης τῆς Νέας Ἐποχῆς. Καί ὅμως· εἰδικός χῶρος ὑπάρχει γιά τούς ἀμετανόητους ὁμοφυλόφιλους στήν αἰώνια Κόλαση. Εἶναι ὁ χῶρος τῶν “κατηραμένων εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἠτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ” (Ματθ. 25, 41).
Στό ἄρθρο πού ἀκολουθεῖ καί πού τό ἀναδημοσιεύω ἀπό τό Ἰστολόγιο Ἀβέρωφ, βλέπουμε καθαρά τή διαχρονική θέση τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄς τήν κατανοήσουν καλά οἱ προπαγανδιστές τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί ἄς διακρίνουν τό θανάσιμο κίνδυνο. Παίζουν τό παιχνίδι τοῦ διαβόλου οἱ κατεξοχήν σκοταδιστές καί φασίστες πού πλασάρουν τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς κομμάτι προόδου καί κοινωνικῆς ἐξέλιξης. Γιά τήν Πίστη ὅμως τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Του πρόκειται γιά τήν πιό βρωμερή καί κολάσιμη ἁμαρτία.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου