 |
| π. Γεώργιος Τσέτσης, Μανόλης Χατζηγιακουμής, Π. Ανδριόπουλος |
Σκέψεις με αφορμή την αναγόρευση του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας π. Γεωργίου Τσέτση σε επίτιμο διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο π. Γεώργιος, αληθινά αρχοντικός και αξιοσέβαστος, δεν έχει καμία πόζα, καμία επιτήδευση, καμία απολύτως υπεροχική διάθεση έναντι του ανθρώπου τον οποίον συναναστρέφεται.
Την ώρα που ουκ ολίγοι «παιδαριογέροντες» κληρικοί σου …πετάνε στα μούτρα το χέρι τους για να τους το φιλήσεις, ο π. Γεώργιος το …κρύβει…
Η συνομιλία μαζί του είναι μία πνευματική απόλαυση. Ο λόγος του δεν έχει ίχνος διδακτισμού και ο τόνος της φωνής του είναι απολύτως φυσιολογικός, χωρίς τον παραμικρό στόμφο.
Μπορείς άνετα να συνομιλήσεις μαζί του για μία απίστευτη ποικιλία θεμάτων. Από το Φανάρι (όπου ανδρώθηκε πνευματικά) και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (όπου υπηρέτησε ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου), ως την όπερα και τις εκτελέσεις του Nikolaus Harnoncourt στους «Επτά λόγους του Χριστού στον Σταυρό» του Χάϋδν.
Από την πατριαρχική ψαλτική παράδοση και λειτουργική πράξη του Φαναρίου (των οποίων υπάρχει γνήσιος φορέας) ως την ευρωπαϊκή λογοτεχνία, την ορειβασία και το σκι στις Άλπεις!
Ζει μια ζωή στη Γενεύη, ως γνήσιος Φαναριώτης.
Μας διδάσκει με το ήθος του και την τολμηρή – για την ηλικία του – παρεμβατικότητά του στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ορθοδοξία σήμερα, χωρίς να εθελοτυφλεί, χωρίς άσκοπους κομπασμούς, χωρίς κορώνες «περί της αμωμήτου πίστεως».
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα, αλλά σταματώ για να αναφωνήσω: ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ ΤΟΥ!
Μας είναι πολύτιμος, ως οικουμενικός!
Από ομφαλοσκόπους μπουχτήσαμε…
Π.Α.Α.
Υ.Γ. Ο π. Γεώργιος δεν υπογράφει ως π. Γεώργιος, διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι το "πατήρ" δεν μπορεί να το αποδίδει ο ίδιος στον εαυτό του, αλλά ο άλλος, ο οποίος αναγνωρίζει την πνευματική του πατρότητα.
Πολύ ...ψιλά γράμματα για τους εγχώριους, υπερφίαλους γεροντάδες...
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου