«Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καί ἔκραξεν λέγων· ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» (Ἰωάν. 7.37).
Πεντηκοστή τῶν Ἰουδαίων καί ὁ Ἰησοῦς καλεῖ ὅσους διψοῦν νά τόν πλησιάσουν καί νά πιοῦν ἀπό τό νερό πού τούς προσφέρει. Ἀκατάληπτα ἠχοῦν τά λόγια του ἀκόμη καί τούς ἴδιους τούς μαθητές του, πού δέν μποροῦν νά ἀντιληφθοῦν τό νόημά τους. Τό ἴδιο ἀκατάληπτα θά φανοῦν σέ κάποιους καί τά λόγια τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, ὅταν τήν ἡμέρα μιᾶς ἄλλης Πεντηκοστῆς, καί ἐνῶ οἱ μαθητές ἔχουν δεχθεῖ στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Παναγίου Πνεύματος, «ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθώς τό πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι».
Τό γεγονός αὐτό δέν εἶναι ἀσυνήθιστο στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Δύο χιλιάδες χρόνια σχεδόν ἔχουν περάσει ἀπό τή μοναδική ἐκείνη ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, καί ὑπάρχουν ἀκόμη ἀρκετοί συνάνθρωποί μας πού δέν μποροῦν ἤ δέν θέλουν νά κατανοήσουν τόν λόγο τοῦ Ἰησοῦ, πού δέν θέλουν νά κατανοήσουν ὅσα οἱ μαθητές του μέ τή χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Παναγίου Πνεύματος κηρύσσουν καί διδάσκουν. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού σάν ἐκείνους τούς αὐτόπτες μάρτυρες τοῦ θαύματος τῆς Πεντηκοστῆς εἰρωνεύονται ὅσους μιλοῦν γιά τόν Χριστό καί τήν ἀλήθειά του, ὅσους μιλοῦν γιά τήν ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ζωή, γιά τήν ἁγιότητα καί τή θέωση, καί τούς χλευάζουν λέγοντας «ὅτι γλεύκους μεμεστωμένοι εἰσίν», εἶναι μεθυσμένοι, εἶναι ἐκτός τόπου καί χρόνου.
Ὅμως ὁ Χριστός οὔτε ἐνοχλεῖται οὔτε ἐμποδίζεται ἀπό αὐτή τή συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων· συνεχίζει ἀνά τούς αἰῶνες νά τούς καλεῖ κοντά του· συνεχίζει νά βρίσκεται καί σήμερα, κατά τή μεγάλη αὐτή ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἀνάμεσά μας καί νά μᾶς καλεῖ λέγοντας: «ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».
Ὅσοι διψοῦμε ἄς προστρέξουμε στόν Χριστό γιά νά ἀντλήσουμε ἀπό τό πνευματικό ὕδωρ πού προσφέρει. Καί διψοῦμε ὅλοι, ἀδελφοί μου, ἔστω καί ἄν δέν τό ἔχουμε συνειδητοποιήσει ὅσο χρειάζεται. Διψοῦμε γιά τήν ἐλευθερία σέ ἕνα κόσμο πού εἶναι κατ’ ὄνομα ἐλεύθερος, ἀλλά στήν πραγματικότητα μᾶς δεσμεύει μέ ποικίλα δεσμά. Διψοῦμε γιά τή δικαιοσύνη ζῶντας σέ μιά κοινωνία πού ἰσχυρίζεται ὅτι ἐφαρμόζει τό δίκαιο, ὅμως ἐμεῖς αἰσθανόμαστε συχνά τήν ἀδικία νά μᾶς περικυκλώνει. Διψοῦμε γιά τήν ἰσότητα, γιατί νιώθουμε πώς, παρά τίς μεγαλόστομες ὑποσχέσεις καί ἐξαγγελίες, ἡ ἰσότητα ἀποτελεῖ περισσότερο εὐχή παρά πραγματικότητα. Διψοῦμε γιά τήν ἀλληλεγγύη, ἀλλά οἱ περισσότεροι ἐνδιαφερόμαστε μόνο γιά τό προσωπικό μας συμφέρον. Διψοῦμε γιά τήν ἀγάπη, ἀλλά αὐτό πού προσφέρουμε καί δεχόμαστε εἶναι συχνά μιά ἀγάπη συμβατική καί ἐπιφανειακή καί ὄχι οὐσιαστική καί ἀληθινή. Διψοῦμε γιά τήν χαρά καί τήν εὐτυχία, γιατί ἡ χαρά καί ἡ εὐτυχία πού ζοῦμε ἐξατμίζεται πολύ εὔκολα. Διψοῦμε γιά τήν ψυχική γαλήνη καί τήν ἠρεμία, γιατί αἰσθανόμαστε ταλαιπωρημένοι ἀπό τίς δυσκολίες καί τά προβλήματα τῆς ζωῆς. Διψοῦμε γιά τήν ἀλήθεια, γιατί φοβόμαστε ὅτι μᾶς περικυκλώνει τό ψέμα. Διψοῦμε γιά τήν ἀσφάλεια, γιατί οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς στόν σύγχρονο κόσμο μᾶς κάνουν πολλές φορές νά αἰσθανόμαστε ἀνασφαλεῖς.
Ποιός μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ ὅτι ὁ ἄνθρωπος τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα δέν διψᾶ εἴτε γιά ὅλα αὐτά εἴτε γιά κάποιο ἀπό αὐτά, ἔστω καί ἄν δέν θέλει νά τό παραδεχθεῖ; Ποιός μπορεῖ νά μᾶς πεῖ ποιός ἄλλος σέ αὐτό τόν κόσμο μπορεῖ νά μᾶς προσφέρει ὅλα αὐτά πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός γιά νά κορέσει τή δίψα μας; Γιατί δέν ὑπάρχει καμιά ἀμφιβολία ὅτι ὁ Χριστός μπορεῖ νά μᾶς τά προσφέρει ὅλα αὐτά, γιατί Ἐκεῖνος εἶναι ἡ ἀλήθεια, εἶναι ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ὁ δίκαιος καί ὁ «δικαιοσύνας ἀγαπῶν», εἶναι Αὐτός πού μᾶς προσφέρει τή χαρά τήν ὁποία «οὐδείς αἴρει ἀφ’ ἡμῶν». Εἶναι Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος καλεῖ πάντοτε «τούς κοπιῶντας καί τούς πεφορτισμένους» κοντά του καί ὑπόσχεται ὅτι θά τούς χαρίσει τήν ἀνάπαυση. Εἶναι Ἐκεῖνος πού ἀνέλαβε στούς ὤμους του τό βαρύ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν μας καί μᾶς ἀπάλλαξε ἀπό αὐτό μέ τή σταυρική του θυσία. Εἶναι Ἐκεῖνος πού προσφέρει τό Πνεῦμα του σέ ὅσους τόν πιστεύουν γιά νά τούς κατευθύνει «πρός πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» καί νά ἀρδεύει τήν ψυχή τους μέ τά ἀκένωτα νάματα τῆς χάριτός του.
Ἀδελφοί μου, ὅποιος αἰσθάνεται τήν δίψα ὅλων αὐτῶν, ὅποιος αἰσθάνεται τή δίψα τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Παναγίου Πνεύματος στή ζωή του, ἄς σπεύσει νά ἐπωφεληθεῖ τῆς εὐκαιρίας· ἄς σπεύσει νά ἀνταποκριθεῖ στήν πρόσκληση τοῦ Ἰησοῦ «ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω». Ἡ φωνή του ἀκούεται καθαρή καί στίς ἡμέρες μας, ἔστω καί ἄν οἱ θόρυβοι τοῦ κόσμου προσπαθοῦν νά τήν καλύψουν. Ἄς τρέξουμε κοντά στόν Χριστό καί ἄς ἀντλήσουμε ἀπό τό ὕδωρ τό ζῶν πού μᾶς προσφέρει, καί νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὅποιος πιεῖ ἀπό τό ζωοποιό αὐτό ὕδωρ πού προσφέρει ὁ ζωοδότης Χριστός «οὐ μή διψήσει εἰς τόν αἰῶνα».
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου