«Εὐφραινέσθω ἡ κτίσις, χορευέτω ἡ φύσις ὅτι Ἀρχάγγελος Παρθένῳ μετά δέους παρίσταται καί τό χαῖρε κομίζει τῆς λύπης ἀντίθετον».
Μέσα στήν κατανυκτική καί πένθιμη περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἑόρτια ἄσματα πλημμυρίζουν σήμερα τήν Ἐκκλησία μας, πού μᾶς καλεῖ νά γίνουμε μέτοχοι τῆς χαρᾶς καί τῆς εὐφροσύνης τῆς σημερινῆς μεγάλης ἑορτῆς.
Δέν διακόπτεται ἡ κατάνυξη, δέν καταργεῖται ἡ περισυλλογή, δέν ἀναστέλλεται ὁ ἀγώνας τῆς μετανοίας καί τῆς νεκρώσεως τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, στόν ὁποῖο μᾶς κάλεσε πρίν ἀπό πέντε Κυριακές ἡ Ἐκκλησία μας, εἰσάγοντάς μας στό στάδιο τῶν ἀρετῶν. Ὅμως ἡ σημερινή ἑορτή, ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τό κοσμοσωτήριο μήνυμα τό ὁποῖο κομίζει ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ πρός τήν ταπεινή καί ἁγνή Κόρη τῆς Ναζαρέτ ὑπερβαίνει τά συνήθη καί δέν μπορεῖ νά ἀφήσει κανέναν ἀνεπηρέαστο. Διότι ἡ σημερινή ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Παναγίας Παρθένου ἀποτελεῖ τήν ἀρχή τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, ἀποτελεῖ τό κεφάλαιο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀποτελεῖ τήν ἀφετηρία καί τῆς δικῆς μας προσωπικῆς σωτηρίας.
Χάρη στή ταπεινή ὑπακοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἡ Κεχαριτωμένη Κόρη ἔγινε τό ὄχημα τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, ἀλλά καί ἡ ἀκοίμητη πρέσβειρα καί μεσίτρια τῶν ἀνθρώπων γιά τή σωτηρία.
Στή δική της κατάφαση στό μήνυμα τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ ὀφείλουμε τή λύση τῆς λύπης καί τήν ἀπαρχή τῆς χαρᾶς, μιᾶς χαρᾶς πού δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», πού δέν ἐξαντλεῖται στά καθημερινά, γιατί εἶναι ἡ χαρά πού πηγάζει ἀπό τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν, ἀπό τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τήν ἐνοχή, ἀπό τήν ἀποκατάσταση τῆς σχέσεως τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου μέ τόν φιλεύσπλαγχνο Θεό-Πατέρα. Στή δική της ἀποδοχή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ ὀφείλουμε τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τήν κατάρα τῆς Εὔας καί ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα πού μᾶς κρατοῦσε δέσμιους τοῦ κακοῦ.
Καί ἐάν ἡ ἀπόφαση τῆς Παναγίας Παρθένου ἄλλαξε ριζικά τή ζωή της, ἡ πρεσβεία καί μεσιτεία της εἶναι αὐτές πού ἀλλάζουν πολλές φορές τή δική μας ζωή.
Τή βοήθειά της ἐπικαλέσθηκε ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, στήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀφιερώσει τή σημερινή πέμπτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, καί ὄχι μόνο νίκησε τήν ἀόρατη δύναμη πού δέν τῆς ἐπέτρεπε νά εἰσέλθει στόν ναό καί νά προσκυνήσει τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου ἐξαιτίας τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν της, ἀλλά καί ἀξιώθηκε ἀπό τό ἀπύθμενο βάθος τῆς ἀσωτίας στό ὁποῖο βρισκόταν νά φθάσει μέ τή μετάνοια καί τήν ἄσκηση σέ δυσθεώρητα ὕψη ἁγιότητος.
Τή δική της χάρη καί βοήθεια ἐπικαλέσθηκαν καί οἱ πατέρες μας, ὅταν σάν σήμερα, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου τοῦ 1821, ἀποφάσισαν νά ξεσηκωθοῦν καί ὑψώνοντας τό λάβαρο τῆς ἐπαναστάσεως, πού εὐλόγησε στή Μονή τῆς Ἁγίας Λαύρας ὁ ἐπίσκοπος Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, νά ἀγωνισθοῦν γιά νά ἀποτινάξουν τόν βαρύ καί δυσβάστακτο τουρκικό ζυγό καί νά ἐλευθερώσουν τήν πατρίδα ἀπό τόν ἀλλόθρησκο κατακτητή.
Καί ἡ Παναγία Παρθένος εἶδε τήν πίστη τους ἀλλά καί τήν ἀποφασιστικότητά τους, δέχθηκε τήν ἱκεσία τους καί εὐλόγησε τόν δίκαιο ἀγώνα τους. Καί ἔτσι σήμερα ἐμεῖς μποροῦμε νά ἑορτάζουμε ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τήν ἑορτή τοῦ εὐαγγελισμοῦ τοῦ Γένους μας, τό προοίμιο ὄχι μόνο τῆς σωτηρίας μας ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας ἀλλά καί ἀπό τά δεσμά τῆς μακρόχρονης σκλαβιᾶς τῆς πατρίδος μας. Μποροῦμε νά τῆς ἐκφράζουμε τήν εὐχαριστία καί τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά τό μεγάλο δῶρο τῆς ἐλευθερίας πού χάρισε στό Ἔθνος μας.
«Εὐφραινέσθω ἡ κτίσις, χορευέτω ἡ φύσις ὅτι Ἀρχάγγελος Παρθένῳ μετά δέους παρίσταται καί τό χαῖρε κομίζει τῆς λύπης ἀντίθετον».
Ἄς σταθοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα ἐνώπιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μέ δέος ὄχι ἀπό φόβο ἀλλά ἀπό θαυμασμό γιά τή διπλῆ δωρεά της καί ἄς τῆς ὑποσχεθοῦμε ὅτι, κλείνοντας τά αὐτιά μας στίς φωνές ἐκείνων πού νομίζουν ὅτι μποροῦν νά γράψουν τήν ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας μέ τόν δικό τους τρόπο, νά τήν γράψουν ἀγνοώντας τίς θαυμαστές καί σωτήριες ἐπεμβάσεις τῆς Παναγίας Μητέρας μας, ἐμεῖς θά ἀναγράφουμε πάντοτε στή χάρη της τά νικητήρια καί στή μητρική της πρεσβεία καί βοήθεια τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος μας καί τήν προσωπική μας σωτηρία.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου