Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός σκηνοθετεί τον Δον Ζουάν του Μολιέρου, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
Ο Δον Ζουάν ανεβαίνει για πρώτη φορά στις 15 Φεβρουαρίου 1665 στο Παλαί Ρουαγιάλ, προκαλώντας φοβερές αντιδράσεις. Ο Μολιέρος κατηγορείται ως άθεος και αναγκάζεται να προχωρήσει σε περικοπές του κειμένου. Ο βασιλιάς, που θαυμάζει τον συγγραφέα αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί τις αντιδράσεις, ζητά από τον Μολιέρο να αποσύρει το έργο, ανανεώνοντας ταυτόχρονα δημόσια την υποστήριξη σε αυτόν: αποδέχεται να γίνει ο ανάδοχος του πρώτου παιδιού του Μολιέρου και πιστώνει τον θίασο με μια γενναία επιχορήγηση και με τον τίτλο του «Βασιλικού Θιάσου». Ο Μολιέρος αποσύρει την παράσταση και δεν εκδίδει ποτέ το κείμενο. Το πλήρες κείμενο παρουσιάζεται στη Γαλλία ξανά μόλις το 1841 στο Θέατρο Οντεόν και στην Κομεντί Φρανσαίζ το 1847.
Τι είναι τελικά ο Δον Ζουάν; Ο μεγαλύτερος αλήτης που πέρασε ποτέ από τη Γη, ένας αφηνιασμένος, ένας διάβολος, ένας αιρετικός, ένας ασεβής χωρίς όρια, ένας αληθινός Σαρδανάπαλος, ο νυμφίος του ανθρώπινου γένους, όπως πιστεύει ο υπηρέτης του, Σγαναρέλ;
Ο Paul Bénichou σημειώνει για το έργο: «Το μεγαλείο του Δον Ζουάν δεν είναι μόνο γήινο. Εκδηλώνεται παράλληλα σε ένα μεταφυσικό επίπεδο, μέσα από την επιθυμία της πρόκλησης, της περιφρόνησης και της αντιπαράθεσής του με το θεϊκό στοιχείο, γεγονός που κάνει απαραίτητη μια υπερφυσική εξέλιξη. Υπάρχει κάτι στον Δον Ζουάν που ξεπερνά τα συνήθη όρια της ανθρώπινης υπόστασης.»
Ο Δον Ζουάν δεν θεωρείται μόνο ένας εγκληματίας του έρωτα για την εποχή του αλλά και ένας ενοχλητικός επαναστάτης, πραγματικός κίνδυνος για την κοινωνία που τολμάει να λέει την αλήθεια και να ξεσκεπάζει την υποκρισία των ανθρώπων. Το έργο του Μολιέρου δικαίως μπορεί να υποθέσει κανείς ότι ήταν μία ωρολογιακή βόμβα για την εποχή του, αλλά είναι εξίσου επικίνδυνο ακόμη και σήμερα. Τα όπλα του Δον Ζουαν είναι η χαρά, ο έρωτας και η αλήθεια.
π.α.α.
π.α.α.
Διαβάστε, επίσης, στην ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ:
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου