Σ’ αυτή την κατάσταση βρισκόμαστε σαν σε φυλακή καί δεσμά.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, πάντως, δεν συνειδητοποιούν πως είναι αιχμάλωτοι καί φυλακισμένοι. Νομίζουν πως είναι ελεύθεροι. Η συναίσθηση της καταστάσεως της πνευματικής αιχμαλωσίας καί φυλακίσεως είναι δώρο του Θεού. Το Άγιο Πνεύμα αποκάλυψε αυτή την κατάσταση στον προφήτη Δαβίδ, κι εκείνος, εκπροσωπώντας κάθε άνθρωπο καί την ανθρωπότητα συνολικά, προσευχήθηκε στον Θεό: «Βγάλε από τη φυλακή την ψυχή μου, γιά να δοξολογήσω το όνομά Σου».
Ο απόστολος Πέτρος ονομάζει τη σαρκική καί ψυχική κατάσταση των ανθρώπων, έστω και ευσεβών, «σκοτεινό τόπο». Ο τόπος μπορεί να είναι όχι μόνο υλικός, αλλά και νοερός και πνευματικός. «Ειρήνη επικράτησε στον τόπο (της καρδιάς) του», λέει η Γραφή.
Οι κλεισμένοι στον σκοτεινό τόπο, αν θέλουν να σωθούν, πρέπει να φωτίζονται, σάν από λυχνάρι, από την Αγία Γραφή, ώσπου να τούς επισκεφτεί το Άγιο Πνεύμα, το οποίο θα γίνει γι` αυτούς ζωντανό βιβλίο της θείας διδασκαλίας, βιβλίο πάντοτε ανοιχτό καί πάντοτε ασίγητο. «Κι έτσι», λέει ο απόστολος, «είμαστε περισσότερο βέβαιοι γιά την αλήθεια του κηρύγματος τών προφητών, πού καλά κάνετε καί τό προσέχετε σαν φώς πού φέγγει σε σκοτεινό τόπο, ώσπου να γλυκοχαράξει το πρωί και ν’ ανατείλει στις καρδιές σας ο αυγερινός».
Όλοι εμείς, οι κλεισμένοι στη φυλακή της γήινης σοφίας, ας ακούσουμε εκείνους πού απέκτησαν μέ τη χάρη τού Κυρίου την πνευματική Ελευθερία καί φωτίστηκαν από τη σοφία του Αγίου Πνεύματος. Όλοι εμείς, οι εκ γενετής τυφλοί, ας ακούσουμε εκείνους που βρήκαν την όρασή τους, όταν τούς άγγιξε τό δάχτυλο του Θεού, εκείνους που είδαν το φως της αλήθειας, εκείνους που αναγνώρισαν αυτό το φώς, το αόρατο στα σαρκικά μάτια καί ασύλληπτο από τόν σαρκικό νου. Ο αγιοπνευματικός λόγος του Θεού, με τα χείλη καί τη γραφίδα των εκλεκτών σκευών Του, μάς αποκαλύπτει πως ο χώρος ανάμεσα στον ουρανό καί τη γη, όλη η ορατή σ’ εμάς γαλάζια άβυσσος, ο υπουράνιος αέρας, είναι η κατοικία των αγγέλων που έπεσαν από τον ουρανό.
Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο μεγάλος θεωρός των θείων μυστηρίων, γράφει στην Αποκάλυψη: «Έγινε τότε πόλεμος στον ουρανό από τη μια ο Μιχαήλ με τους αγγέλους του κι από την άλλη ο δράκοντας. Ο δράκοντας με τους αγγέλους του πολέμησε, αλλά δεν επικράτησε, κι έτσι δεν του επιτράπηκε να μείνει άλλο στον ουρανό». Αυτή η πτώση του διαβόλου καί των πνευμάτων που παρέσυρε εκείνος, σύμφωνα μέ την ερμηνεία του αγίου ’Ανδρέα Καισαρείας, ακολούθησε το πρώτο αμάρτημά τους της αλαζονείας καί του φθόνου. Τότε οι άγιες αγγελικές δυνάμεις τούς απομάκρυναν από την αγγελική τάξη, όπως αναφέρει αλληγορικά και ο προφήτης Ιεζεκιήλ.
Στο βιβλίο του Ιωβ ο διάβολος εμφανίζεται να περιπλανιέται ήδη κάτω από τόν ουρανό και να διατρέχει τον αέρα με μεγάλη ταχύτητα, ικανοποιώντας σε κάθε ευκαιρία την αχόρταγη κακία του προς τό ανθρώπινο γένος.
Ο απόστολος Παύλος ονομάζει τους πεσμένους αγγέλους «πονηρά πνεύματα που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό» καί τον επικεφαλής τους «άρχοντα των πονηρών δυνάμεων του αέρα».
Οι πεσμένοι άγγελοι είναι σκορπισμένοι σ’ όλη τη διάφανη άβυσσο, που βλέπουμε από πάνω μας, καί δεν παύουν να προξενούν ταραχές σ’ όλες τίς ανθρώπινες κοινωνίες καί σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Δεν υπάρχει κακή πράξη, δεν υπάρχει ανομία στην οποία να μην είναι πρωταίτιοι ή συνεργοί.
Μέ ποικίλα μέσα παρασύρουν τον άνθρωπο στην αμαρτία και του τη διδάσκουν. «Ο αντίπαλός μας διάβολος περιφέρεται σαν λιοντάρι που βρυχάται, ζητώντας κάποιον να καταβροχθίσει», τόσο στη διάρκεια της επίγειας ζωής μας όσο και την ώρα του χωρισμού της ψυχής μας από το σώμα. Όταν η ψυχή του χριστιανού, αφήνοντας τον χωμάτινο ναό της, παίρνει μέσω του αέρα τον δρόμο προς την ουράνια πατρίδα της, οι δαίμονες τη σταματούν. Προσπαθούν να βρουν κάτι το κοινό ανάμεσα σ’ εκείνην και σ’ αυτούς —ως προς την αμαρτωλότητά τους, την παράβαση καί την πτώση τους— καί να τη ρίξουν στον άδη, «πού έχει ετοιμαστεί γιά τον διάβολο καί τους δικούς του».
Ενεργούν έτσι σύμφωνα μέ το δικαίωμα πού απέκτησαν με τη θέληση του ιδίου του ανθρώπου.
Όταν ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, τους έκανε κυρίαρχους στη γη. Τους ευλόγησε, λέει η Γραφή, και τους είπε: «Να πολλαπλασιαστείτε καί να πληθύνετε, να γεμίσετε τη γη καί να κυριαρχήσετε σ’ αυτήν. Να εξουσιάσετε στα ψάρια της θάλασσας, στα πτηνά του ουρανού, σ’ όλα τα ζώα, σ’ όλη τη γη καί σ’ όλα τά ερπετά πού σέρνονται στην επικράτειά της». Στούς πρώτους ανθρώπους δόθηκε όχι μόνο η γη αλλά και ο ίδιος ο παράδεισος, του οποίου η περιποίηση καί η φύλαξη τους ανατέθηκε. Μοναδικός Κύριός τους ήταν ο Θεός. Αλλά εκείνοι τι έκαναν, όντας μέσα στον παράδεισο;...
Αλίμονο, τί ολέθρια τύφλωση! Αλίμονο, τί ασύλληπτος παραλογισμός! Πείστηκαν οι προπάτορές μας στη δολερή καί θανάσιμη συμβουλή του πεσμένου αγγέλου, πέταξαν από πάνω τους τον ευλογημένο καί ελαφρύ ζυγό της υποταγής στον Θεό κι έβαλαν στη θέση του τον σιδερένιο ζυγό της υποταγής στον διάβολο.
Αλίμονο! Οι προπάτορές μας καταπάτησαν την εντολή του Θεού και άκουσαν τη συμβουλή του κάκιστου εχθρού μας, του σκοτεινού καί βλάσφημου πνεύματος, του κόλακα καί απατεώνα διαβόλου. Κατά φυσική συνέπεια, διέλυσαν την κοινωνία τους με τον Κύριο και ήρθαν σε κοινωνία μέ τον σατανά, υποτάσσοντας εκούσια σ’ εκείνον τόσο τον εαυτό τους όσο και το μέρος της υλικής κτίσεως που είχε δημιουργηθεί γι` αυτούς καί που με θεία απόφαση το εξουσίαζαν.
Λόγος γιά τά πνεύματα-Λόγος γιά τόν θάνατο
Συγγραφέας : Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ.ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.
http://ift.tt/2jPlLVq;
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου