Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης
............
Ὁ ἱερομόναχος Μακάριος ὁ ἀπό Φιλοθέου καί νῦν Γέροντας τοῦ Χιλανδαρινοῦ Κελλίου «Μαρουδᾶ» συμπληρώνει:
«Ὅταν ἤμουν ἀκόμα ἀρχάριος (16-17 ἐτῶν) στήν Προβάταν ὑποτακτικός τοῦ παπα-Ἐφραίμ, μετέπειτα ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Φιλοθέου, ἐπόνεσε τό δόντι μου. Ὁ Γέροντάς μου μ᾿ ἔστειλε στόν τότε ὀδοντίατρον Καρυῶν ἀείμνηστον Μοναχόν Νικήταν, Γέροντα τοῦ Διονυσιατικοῦ κελλίου Ἅγ. Νικόλαος.
Μέ ρωτᾶ ὁ Γ. Νικήτας:
-
Ἀπό ποιά συνοδεία εἶσαι παιδί μου;
-
Εἶμαι κολογέρι τοῦ παπα-Ἐφραίμ ἀπό τόν Ἅγ. Ἀρτέμιον Προβάτας.
-
Μπράβο, παιδί μου. Ἔπεσες σέ καλά χέρια. Οἱ Γεροντάδες σας εἶναι ἅγιοι. Βλέπεις αὐτό τό δόντι; Αὐτό τό φυλάω σάν ἅγιο λείψανο. Κάποτε ὁ παπποῦς σας Ἰωσήφ, ἔστειλε ἕνα καλογέρι νά βγάλη δόντι. Τόν κοιτάω· τό στόμα του πρησμένο. Τοῦ λέω:
“Παιδί μου, δέν μπορῶ τώρα νά τό βγάλω· πρέπει νά βάλω φάρμακο νά ξεπριστῆ καί μετά”.Ἐκεῖνος ἀπαντᾶ:“Δέν πειράζει, Γέροντα· ἄς πονέσω. Ἔχω ἐντολή ἀπό τόν Γέροντά μου σήμερα νά γυρίσω πίσω”.“Βρέ παιδί μου, γιατρός εἶμαι. Ἔχω πεῖρα· πολύ θά πονέσης”.Καί πάλιν αὐτός:“Δέν πειράζει, Γέροντα· ἄς πονέσω. Σέ παρακαλῶ βγάλ᾿ το”.
Βρέ, λέω, κοίταξε ἀκρίβεια. Τέτοιο καλογέρι ἀκόμα δέν συνάντησα. Δώστου-δώστου, ἀφοῦ τόν βασάνισα ἀρκετά, μέ πολύν κόπον τοῦ τό ᾿βγαλα. Ἐκεῖνος ζαλισμένος-πεθαμένος ἀπό τούς πόνους μοῦ βάζει μιά μετάνοια καί παίρνει δρόμο γιά Δάφνη».
Σχόλιο συγγραφέως:
Ἐδῶ ὅμως ἀξίζει νά σημειώσωμεν καί τήν μεγάλην ἀρετήν τοῦ Γέροντός του, ὁ ὁποῖος δέν φόρτωνε μόνο δυσβάστακτα φορτία, ὅπως οἱ παλαιοί ἐκεῖνοι φαρισαῖοι, ἀλλά πάντοτε μοιραζόταν τό φορτίον μέ τόν ἄλλον (Ματθ. Κγ΄: 4).
Καί συμπληρώνει λοιπόν περί αὐτοῦ ὁ Γερό Ἀρσένιος, κατά τόν αὐτόν π. Μακάριον. «Μόλις ἔστειλε ὁ Γέροντας τόν π. Χαράλαμπο στίς Καρυές μέ φωνάζει καί μοῦ λέγει:
“Ἀρσένιε, τό ξέρεις ὅτι πολύ φορτώσαμε τό καλογέρι; Λοιπόν, σήμερα δέν ἔχει ἐργόχειρο, οὔτε φαΐ· ἔγκλειστοι στά κελλιά μας, θά μοιραστοῦμε τό βάρος”.
Καί ὅταν λοιπόν γύρισε ὁ π. Χαράλαμπος, ἀφοῦ τελείωσε καί ἡ τελευταία δοκιμασία του, τοῦ λέγει ὁ Γέροντας·
“Κοίταξε, παιδί μου, κάτω τό πάτωμα. Αὐτό πού βλέπεις, δέν εἶναι νερό. Ἀπό τήν ὥραν πού ἔφυγες, ὡς αὐτήν τή στιγμή, στά μάτια μου κυλοῦσαν τά δάκρυα γιά σένα”».
Μέ τ᾿ ἀνωτέρω ἄς συμπεράνη ἔκαστος ποιός ἦταν ὁ π. Χαράλαμπος, ἀλλά καί ποιούς πνευματικούς ὁδηγούς εἶχε.
συνεχίζεται...
ΤέλοςκαίτῇΤρισηλίῳΘεότητι
κράτος,αἶνοςκαίδόξαεἰςτούςαἰῶναςτῶναἰώνων.
Ἀμήν.
ἸωσήφΜ.Δ.
Ἀπότόβιβλίο:“Ὁἁπλοϊκόςἡγούμενοςκαί
διδάσκαλοςτῆςνοερᾶςπροσευχῆς”
Ἐκτύπωση,Βιβλιοδεσία:ΓΡΑΦΙΚΕΣΤΕΧΝΕΣ«ΜΕΛΙΣΣΑ»
ΚεντρικήΔιάθεση:Βιβλιοπωλεῖον«ΛΥΔΙΑ»
Καμβουνίων1,ΘΕΣ/ΝΙΚΗτηλ.2310237-412
Τάἔσοδαθάδιατίθενταιγιάφιλανθωπικούςσκοπούς.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου