Από την 3η Συνάντηση νέων οικογενειών στην ΑΓΚΥΡΑ, 9.10.16

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στην ηλιόλουστη κατασκήνωσή μας η 3η κατά σειρά συνάντηση νέων οικογενειών.

Μετά τη θεία λειτουργία στον Ι.Ν. Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων και το πρωινό, μαζευτήκαμε όλοι στην μεγάλη τραπεζαρία για να ακούσουμε το θέμα που ανέπτυξε ο Αρχ. της Ι. Μητροπόλεως Πατρών π. Μάρκος Τζανακάκης με τίτλο: "Μπροστά στις παρεκτροπές των παιδιών μας".

Μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία καταγράφουμε εδώ:

- Ενώ βάζουμε όρια στα παιδιά, αυτά προσπαθούν να τα υπερβούν ψάχνοντας μέσα από την κατάργησή τους την αυτοδικαίωση.

- Δεν είναι οι παρεκτροπές όμοιες σε κάθε ηλικία, άρα και η αντίδρασή μας δεν πρέπει να είναι η ίδια. Επιπλέον, κάθε παιδί χρειάζεται και διαφορετική αντιμετώπιση έστω και αν η παρεκτροπή είναι η ίδια...

- Παρεκτροπές υπάρχουν σε όλες τις ηλικίες και τα παιδιά συζητούν δυστυχώς για τις παρεκτροπές των γονέων που τις καταλαβαίνουν αμέσως.

- Βλέποντας τις παρεκτροπές των παιδιών να βλέπουμε και τα δικά μας λάθη και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε αγωνιζόμενοι.

- Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.

- Να θυμόμαστε ότι και εμείς ως παιδιά μπορεί τα ίδια να κάναμε.

- Οι παρεκτροπές των παιδιών σφραγίζουν και τη δική μας αποτυχία στην αγωγή. Καλλιεργούμε τον εγωκεντρισμό των παιδιών μας, δίνουμε λάθος πρότυπα, τα κατηγορούμε για βλαβερές συνήθειες που αποκτούν όταν κάνουμε τα ίδια κι εμείς (τσιγάρο, αλκοόλ, κτλ). Αγωγή κάνουν οι Άγιοι.

- Πολλές φορές μέσω παρεκτροπών το παιδί θέλει να τραβήξει την προσοχή μας, εξετάζει αν η αγάπη μας είναι πραγματική και ανυπόκριτη, δοκιμάζει τις αντοχές μας.

- Οι παρεκτροπές δοκιμάζουν και την υπομονή μας. Δεν γίνονται όλα τώρα, χρειάζεται και ωριμότητα.

- Οι παρεκτροπές των παιδιών ίσως μας εκθέτουν στα μάτια των άλλων. Ας μην ενοχλούμαστε όταν χαλάσει το ωραία φτιαγμένο προφίλ μας.

- Οι παρεκτροπές των παιδιών μας θέλουν την κατανόησή μας. Να δούμε την εποχή μας και να κατανοήσουμε τις προκλήσεις της, να σταθούμε δίπλα στα πληγωμένα παιδιά και όχι απέναντί τους.

- Οι παρεκτροπές προκαλούν και την πίστη μας. Τα παιδιά δεν είναι δικά μας, είναι του Θεού. Μας μαθαίνουν να έχουμε περισσότερη πίστη, προσευχή και ελπίδα.

- Εμείς φταίμε για πολλές από τις παρεκτροπές των παιδιών μας.

- Μπροστά στις παρεκτροπές των παιδιών μας και οι δύο γονείς πρέπει να έχουν κοινή αντιμετώπιση. Να βάζουν όρια στα παιδιά και να υπάρχουν κυρώσεις όταν αυτά καταστρατηγούνται, με διάκριση βέβαια και προσοχή.

- Να μην κάνουμε πάντα το χατήρι των παιδιών ούτε να τα "χρησιμοποιούμε" για δικές μας επιδιώξεις (ειδικά στις μονογονεικές οικογένειες).

- Οπωσδήποτε δεν χρειάζεται πανικός γιατί πολλές παρεκτροπές είναι φυσικές και αναμενόμενες. Ο σπόρος που υπάρχει στην ψυχή κάθε παιδιού δεν χάνεται, στο τέλος ο Θεός αναπληρώνει τις ελλείψεις και Αυτός σώζει.