«Τά βιβλία τῶν συνειδήσεων» μέρος α΄

ΟΜΙΛΙΑΚΓ΄

ΓέροντοςἘφραίμΦιλοθεΐτου

Εὐλογημέναμουπαιδιά,

ἩἀγάπητοῦΘεοῦκαίἡἄπειρηεὐσπλαχνίαΤουπούἀγάπησετόνἄνθρωπομέχρισταυρικῆςθυσίας,εὐδόκησε,ὥστεκαίαὐτήντήνχρονιάνάὁδηγήσητάβήματάμου–καίτοικατάπάνταἀνάξιοςκαίταλαίπωροςἄνθρωποςἐγώ– κοντάσαςμέαἰσθήματαπολύμεγάληςπατρικῆςἀγάπηςκαίστοργῆς,πρᾶγμα,τόὁποῖονπιστεύωἀκράδανταὅτισυμβαίνεικαίστίςδικέςσαςκαρδιέςἀπέναντιτῆςἐλεεινότητόςμου.

Κάποιαμέραστόμοναστήριμου,πούκάναμεμιάκοινήπατερικήἀνάγνωσι,κάτιμέἐντυπωσίασε,μπορῶνάπῶτρομακτικά,διάτόβάθοςτοῦνοήματοςμιᾶςφράσεως,πούἦτανἡἑξῆς:«Οἴμοι,ὅτανἀνοιχθοῦντάβιβλίατῶνσυνειδήσεωνἐνώπιοντοῦΘεοῦ!»Τρόμαξαπάραπολύ,ὅσομπόρεσανάἐμβαθύνωστήνσκέψιτοῦἁγίουπατρόςτῆςἘκκλησίαςπούτήνἔγραψε.Ἄραγεπῶςἐνοοῦσετό:«βιβλίατῶνσυνειδήσεων!»

Κάθεἄνθρωποςἔχεισυνείδησι,ἀλλάἔχεικαίτόβιβλίοτῆςζωῆςτου.Τόβιβλίοεἶναιγεμᾶτοφύλλακαίσελίδες.Τόκάθεφύλλο,κατάτήνσκέψιτοῦμεγάλουαὐτοῦπατρός,εἶναιἡκάθεἡμέρατῆςζωῆςπούπερνάεικαίτήνβιώνεικάθεἄνθρωποςκαίἰδιαίτεραὁχριστιανός.Στήνμίασελίδαγράφονταιτάἁμαρτήματακαίστήνἄλληοἱκαλέςπράξειςτοῦἀνθρώπου.Γράφονταιτάδιανοητικά,φανταστικάἁμαρτήματα,δηλαδήὅσαγίνονταιμέσωματικέςπράξεις.Ὅλααὐτάγράφονταιστήνμίασελίδα,στήνμίαὄψιτοῦπράγματος,ἐνῷστήνἄλληγράφονταιἐπίσηςὅσεςκαλέςπράξειςγίνονταιψυχικάκαίσωματικά.ΕἰςτόνΘεόνδέν ὑπάρχει κτίσις ἀφανής, διότι τά πάντα διά τόν Θεόνεἶναιφανερά.Καμμίασκέψις,κανένασυναίσθημα,κανέναςλόγοςδένΤοῦδιαφεύγει,ἀλλάὅλαγράφονταισ᾿αὐτότόβιβλίοτῆςζωῆς.ΕἶναιπάραπολύσοβαρότόὅτιδένχάνεταιτίποτακαίὅτιτάπάνταθάπεράσουνἀπότήνκρίσιτοῦΘεοῦ.

Οὐσιαστικάδένἔχουμεσυνειδητοποιήσειτίἀκριβῶςθάμᾶςσυμβῆ,ὅτανγίνηἡἔξοδοςτῆςψυχῆςμαςπρόςτόνΘεό.Ἡζωήτοῦἀνθρώπουπολλέςφορέςτελειώνειμέσασέστιγμέςχρόνου·καίμέσασ᾿αὐτέςτίςστιγμέςεἶναιπολύφανερόὅτιθάἀνοιχθῆαὐτότόβιβλίοτῆςζωῆςκαίτῆςσυνειδήσεωςμπροστάστάμάτιατοῦΘεοῦκαίὁἄνθρωποςθάβρεθῆστήνπάραπολύδύσκοληθέσινάἀπολογηθῆ–ἄνθάεἶναιδυνατόννάἀπολογηθῆ– γιάτίςπράξειςτουστόνΘεόπούτάγνωρίζειὅλα·δέντοῦλανθάνειτίποτακαίδένθάχωρῆκαμμίαδικαιολογία.Δένθάμπορῆνάδικαιολογηθῆ,ὅτανβρεθῆμπροστάστόνΘεό,διότιἡσυνείδησιςθάκαταμαρτυρήσηκατάτῆςψυχῆς,ὅταναὐτήθάκρίνεταιἐνώπιοντοῦΔεσποτικοῦΘρόνου.Ἡσυνείδησιςθάγίνηὁκατήγοροςτῆςψυχῆς,διότιδένμπορεῖνάπαραποιήσητήνπραγματικότητακαίτήνἀλήθειατῶνπεπραγμένωντοῦἀνθρώπου.

Δένἔχουμεσυνειδητοποιήσειὅτιθάδικαστοῦμε.Γίνεταιμίαπροδικαστικήπρᾶξιςκατάτήνὥρατῆςψυχικῆςἐξόδου,δηλαδήὅτανἡψυχήπρόκεται νά βγῆ ἤ ἀμέσως μετά τήν ἐξοδό της· βρίσκεταιμπροστάσέἕναμικροδικαστήριο,πούκάπωςθάπροσδιορίσηκατάπόσονκατόπινθάἔχηἐπιτυχίαἤἀποτυχίαστόμεγάλοδικαστήριοτοῦΘεοῦ.

ἜχουμετήνΠατερικήπαράδοσι,ἀλλάκαίπροσωπικήπαράδοσικαίἐμπειρίαπολλέςφορέςαὐτοῦτοῦγεγονότοςπούπρόκειταινάσυμβῆσέκάθεἄνθρωποπούπερνάειἐπάνωἀπόαὐτόντόνπλανήτη.Θάπρέπεινάκάνουμεμίαἀναδρομήστίςσκέψειςμας,στό«πιστεύω»μας,νάσυγκροτήσουμετίςψυχικέςδυνάμειςμας,ὥστενάπροετοιμασθοῦμεγι᾿αὐτήντήνἔξοδοκαίγι᾿αὐτότόπολύσοβαρόγιάκάθεἄνθρωποπρόβλημα.Στόνκόσμοαὐτόνδιορθώνονταιὅλατάπράγματα.Δένμποροῦμενάκάνουμετοῦτο,κάνουμετόἄλλο,τελειώνουμε.Ὅτανὅμωςπρόκειταινάκάνουμεαὐτότόἀνεπίστρεπτοταξίδιπρόςτόνοὐρανό,εἶναιτόπιόσοβαρόγιάτόνὀρθόδοξοχριστιανόθέμακαίπρέπει,ὅσομπορεῖ,μέὅλητουτήδύναμινάκάμητήνπροετοιμασία,διότιμετάθάνατον«οὐκἔστιμετάνοια».

ἩἘκκλησίαμᾶςβοηθᾶπάραπολύνάγνωρίσουμετότίμέλλεινάσυμβῆμετάτήνἔξοδοτῆςψυχῆς.Πιστεύουμεἀκράδανταὅτιἡψυχήθάπεράσητάἐναέριατελώνια,θάπεράσητούςκακούςφορολόγουςκαίπρέπειὁπωσδήποτενάἔχητακτοποιημένατάχαρτιάτης,τόδιαβατήριότης,διότιδιαφορετικάκάπουθά«σκαλέψη»,κάπουθάσταματήσηκιἀπόκεῖκαίπέραἡθέσιςτηςθάεἶναιπολύδύσκολη.Βέβαιατότελέμεὅτιτόμυαλόἔρχεταιστήνθέσιτου,ἀλλάθάεἶναιπιάἀργάγιάτόνκαθένα,διότιδένθάμπορέσηνάἐπιστρέψηπίσω,ὥστενάκάμητήνἀνάλογημετάνοιαἤνάδιορθώσητάχαρτιάτουἤνάτακτοποιήσητόδιαβατήριοκιἔτσιξανάνάἀναχωρήση.Δένξαναγυρίζειἡψυχήτοῦἀνθρώπουπίσω,ἀλλά βαδίζεικατευθεῖανπρόςτόνΔημιουργότης.Τόθέμαδένεἶναιτόσοἁπλόὅσοτόθεωροῦμεὅλοιμας,καίπερισσότεροἐγώ.

ἼσωςνάἔχετεδιαβάσειγύρωἀπότήνἔξοδομιᾶςψυχῆςπούλεγότανΘεοδώρα,πούτήνἀποκαλοῦνἉγία.Αὐτήἡψυχήὑπηρετοῦσεἕνανἅγιο ἄνθρωποκαίἦρθεἡὥρατηςνάφύγη.ἈνεβαίνονταςπρόςτόνΘεόπερνοῦσετάτελώνια.Καίἐκεῖἄρχισανοἱδυσκολίες.Εἶχεἕναἁμάρτημαἀνεξομολόγητοκαίοἱἄγγελοιπούτήνσυνόδευαν,τήνπροστάτευανκαίτήνὁδηγοῦσαν,βρέθηκανστήνπάραπολύδύσκοληθέσινάἐντιμετωπίσουντόπλῆθοςτῶνδαιμόνων,πούπαρουσίαζαντόἁμάρτημακαίζητοῦσανδικαιοσύνηἀπότόνΘεόνάδικάσηδίκαια,διότιὁνόμοςδέντήνδικαίωνεαὐτήντήνψυχή.Καίλέγεταιἐκεῖστόἱστορικόὅτιπρόφθασανοἱπρεσβεῖες,οἱμεσιτεῖεςαὐτοῦτοῦμεγάλουἁγίουἀνθρώπουπούεἶχεδιακονήσει,πούλεγότανΒασίλειος,καίτήν«ξέμπλεξαν»ἀπότό«μπλέξιμο»μέτούςδαίμονες.ἜτσιοἱἄγγελοιτήνπέρασανστόνοὐρανόσυζητώνταςμεταξύτουςκαίλέγονταςὅτιἄνδένπρόφθανανοἱπρεσβεῖεςτοῦΒασιλείου,θάἦτανσέπάραπολύἐπικίνδυνηθέσι,γιάνάπεράσηπρόςτάἐπάνω.

Τόὅτιδένἔχουμεκαταλάβειτήνσοβαρότητατοῦθέματοςφαίνεταιἀπότήνζωήπούκάνουμε.Ἄςπάρουμεἕναπαράδειγμα·ὅτιεἴχαμεκάνεικάποιαπρᾶξικακήκαίἐπρόκειτονάπεράσουμεἀπόκακουργοδικεῖοπούὑπῆρχεπερίπτωσιςνάμᾶςὁδηγήσηστόθάνατο,στήνκρεμάλα,σέκάτιπολύσκληρό.Τότε, μέχρις ὅτου ἔρθη ἡ ἡμέρα τῆς δίκης, ἀπό μέρους μας θά γινόταν πολύ μεγάλη προσπάθεια μέ δικηγόρους καί μέ διάφορα μέσα, μέ στενοχώριες προσωπικές, μέ ἀγωνία, μέ ἀϋπνίες, μέ τό ἕνα, μέ τό ἄλλο γιά τό τί θά γίνη· καί ὅσο θά πλησίαζε ἡ ἡμέρα καί ἡ ὥρα τῆς δίκης, θά γινόταν ὅλο καί πιό ὀδυνηρή ἡ κατάστασις τῆς ψυχῆς. Καί τί θά συνέβαινε; Τό πολύ – πολύ ἕνας σωματικός θάνατος· τίποτε περισσότερο ἀπό μία σωματική περίπτωσι. Κι ὅμως τί ἀγωνία θά ὑπῆρχε προηγουμένως! Αὐτό ὅμως δέν συμβαίνει γιά τό μεγάλο θέμα τῆς ψυχῆς πού δέν θά εἶναι ἕνας σωματικός θάνατος, πού δέν δεσμεύει τήν ἐλευθερία τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά εἶναι θέμα ψυχῆς ἐδῶ πού, ἐάν ἀποτύχη, τό θέμα πάει στήν αἰωνιότητα.

Δέν ξέρουμε, δέν μποροῦμε νά συλλάβουμε τήν λέξι «αἰωνιότης».Ἡ ἐρμηνεία τῆς λέξεως αὐτῆς εἶναι ἡ ἑξῆς: Ζωή χωρίς τέλος, χωρίς τέρμα. Ἀβασίλευτη ζωή. Ὅπως ὁ Θεός δέν ἔχει τέλος στήν ὕπαρξί Του, δέν θά ἔχη τέλος καί ἡ ζωή τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἑπομένως σέ περίπτωσι ἀποτυχίας στό θέμα τῆς σωτηρίας, θά ἔχουμε τήν αἰώνια δυστυχία. Ἁπλῶς δυστυχία μέ ἕναν πόνο μόνο, μέ κάτι πού τέλος πάντων ξεπερνιέται ἤ ἔχει κάποια συγγνώμη; Ὄχι. Δυστυχῶς ἔχουμε νά κάνουμε μέ μία φοβερά καί τρομακτική κόλασι, πού δέν θἄχη τέλος ποτέ. Γι᾿ αὐτό λέγω ὅτι δέν ἔχουμε συλλάβει τό τί θά γίνη μετά θάνατον.

Ἡ Ἐκκλησία μας μέ τίς διδασκαλίες, μέ τά κηρύγματα, μέ τά μυστήρια μᾶς βοηθᾶ πάρα πολύ νά ἀνοίξη τό μυαλό μας καί νά καταλάβη αὐτό τό κύριον θέμα· τό μόνο πρᾶγμα πού ἔχουμε ἀνάγκη, τό νά μή κολασθοῦμε. Θά πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε τήν κατάστασί μας, γιά νά κάνουμε τήν ζωή μας ἀνάλογη. Χρειάζεται ἄμεσα νά τακτοποιηθοῦμε, διότι δέν ξέρουμε ἡ αὔριο τί θά φέρη καί ἡ αὔριο δέν εἶναι στό χέρι μας· οὔτε οἱ στιγμές τοῦ χρόνου εἶναι δικές μας, διότι βγαίνοντας ἀπό δῶ ἐνδεχομένως κάτι νά μᾶς συμβῆ καί νά τελειώση ἡ ζωή μας. Ἔτσι μετά ἀπό λίγη ὥρα θά ἀνοιχθῆ τό βιβλίο τῆς συνειδήσεως καί τῆς ζωῆς μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί θά ἀρχίση ἡ δίκη. Ὁ Χριστός θά ξεφυλλίζη ἕνα – ἕνα φύλλο καί θά λέη: «Ἐδῶ ἔπραξες τοῦτο, τό ἄλλο, τό ἄλλο».Ἡ συνείδησις θά λέη: «Βέβαια ἔγιναν· ἔτσι εἶναι, εἶναι ἀλήθεια, κ.λ.π». Κι ὅταν τελειώση ὅλο αὐτό τό βιβλίο στήν κρίσι, ἡ ψυχή θά τρέμη ὅπως τρέμει τό φθινοπωρινό φύλλο στόν παραμικρό ἄνεμο κι ὅπως τρέμει τό ψάρι τό ζωντανό, ὅταν βγῆ ἀπό τή θάλασσα. Ἔτσι θά τρέμη μπροστά σ᾿ αὐτό τό φοβερό δικαστήριο. Ποιά θά εἶναι ἡ ἀποφασις τοῦ Θεοῦ; Ἐάν εἶναι θετική, τότε δέν μποροῦμε νά συλλάβουμε τήν ἐπιτυχία οὔτε σέ βάθος, οὔτε σέ ὕψος, οὔτε σέ πλάτος, διότι ἡ ψυχή αὐτή θά μπῆ μέσα στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, θά γνωρίση τόν Θεό ὅσο γίνεται βαθύτερα καί θά ἐπανέλθη στόν Ἴδιο τόν Θεό καί Πατέρα της. Καί σκεφθῆτε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἡ πηγή πάσης εὐτυχίας.

Σέ μία ἀρνητική περίπτωσι ἀποτυχίας καί καταδικαστικῆς ἀποφάσεως, ἀνοίγεται μπροστά σ᾿ αὐτήν τήν δυστυχισμένη ψυχή μία τρομερώτατη κόλασις, πού ἄν θέλη κάποιος νά κάνη τό παλληκάρι γιά νά τήν συλλάβη, σταματᾶ ἡ λειτουργία τοῦ νοῦ του. Δέν συλλαμβάνεται σέ καμμιά περίπτωσι τό τρομερό τῆς κολάσεως. Θά σᾶς φέρω ἕνα παράδειγμα: μᾶς πονεῖ ἕνα δόντι καί πάει νά μᾶς φύγη τό μυαλό ἀπό τόν πόνο. Ἀμέσως τρέχουμε νά βροῦμε ἕνα φάρμακο, γιά νά σταματήσουμε τόν πόνο. Καί τί εἶναι ὁ πόνος αὐτός; Καί ὁποιοσδήποτε ἄλλος πόνος πολλές φορές εἶναι μεγάλος καί λέμε ὅτι δέν ἔχουμε ὑπομονή καί ζητᾶμε ἀμέσως ἰατρική βοήθεια. Τί θά γίνη ὅμως, ὅταν ἀντικρύση ἡ ψυχή τήν κόλασι; Ἐάν ἕνας δαίμονας θά μποροῦσε νά φανερωθῆ στά μάτια τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἄνθρωπος θά πέθαινε ἀμέσως ἀκαριαῖα. Κι ὅμως ὁ κολασμένος ἄνθρωπος θά ζήση αἰώνια ὄχι μέ ἕναν, ἀλλά μέ ἑκατομμύρια δαιμόνια μαζί. Γίνεται ποτέ νά βιώση ἔτσι; Κί ὅμως ἔτσι εἶναι.

Γι᾿ αὐτό ὁ Χριστός μας, ἡ ἀγάπη μας, ὁ Σωτήρας μας, ὁ Θεάνθρωπος, πού ἔχυσε ἐπάνω στόν Σταυρό τό Πανάγιον Του Αἷμα, φωνάζει μέ τό Ἱερόν Του Εὐαγγέλιο: «Γρηγορεῖτε, ὅτι οὐκ οἴδατε τήν ἡμέραν οὐδέ τήν ὥραν, ἐν ᾗ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται»¹.Κανείς δέν μπορεῖ νά πῆ ὅτι δέν ἄκουσε τήν φωνή αὐτή. Γι᾿ αὐτό καί πάλι λέγει ὅτι «ἐκ τῶν λόγων σου κρινῶ σε, πονηρέ δοῦλε».Ἀπό ὅ,τι γνωρίζεις, ὁμολογεῖς καί κηρύττεις, θά σέ κρίνω.

Αὐτή ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως εἶναι τό κριτήριον, τό ὁποῖον θά μᾶς κρίνει ἀνά πᾶσαν στιγμήν. Καί ἐκεῖνο τό ὁποῖον θά μᾶς βοηθήση πάρα πολύ νά ἐλαφρώσουμε τόν ἔλεγχο τῆς συνειδήσεώς μας, εἶναι τό νά τῆς κάνουμε ὑπακοή. Καί πῶς γίνεται ὑπακοή στήν συνείδησι; Ὅταν μᾶς συμβουλεύη ὅτι πρέπει νά τρέξουμε, νά ἀποβάλουμε τό φορτίον τῶν ἁμαρτιῶν μας καί τή λέπρα τῆς ψυχῆς μας νά τήν πλύνουμε στό ἄμισθο λουτρό τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, νά μήν τῆς κάνουμε παρακοή. Φέρ᾿ εἰπεῖν· ἔρχονται σκέψεις μέ τίς ὁποῖες σφάλλουμε καί ἡ συνείδησις φωνάζει:«Ἁμάρτησες, ἐμολύνθηκες, ἐσκανδάλισες κ.ἄ. Πήγαινε καί κάμε τήν θεραπεία σου. Μήν τό ξανακάνης. Τρέξε καί διόρθωσέ το».Ἐάν ὑπακούση ὁ ἄνθρωπος, κλείνει τό θέμα καί διορθώνει τό πρᾶγμα· κλείνει ἡ πληγή. Ἐάν ὅμως δέν ὑπακούση στήν συνείδησι, τό πρᾶγμα χειροτερεύει, πηγαίνει βαθύτερα καί μετά ἔρχεται καί ἐρεθίζει ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο καί τόν σπρώχνει στήν ἁμαρτία. Φωνάζει ἡ συνείδησις: «Πρόσεχε, θά πᾶμε χειρότερα». Ἐάν κωφεύση καί δέν θελήση νά ὑπακούση, γιατί τό θέμα προϋποθέτει κόπο, ἀλλοίμονο!

Μά, θά μοῦ πῆτε ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἡ συνείδησις δέν τούς φωνάζει. Δέν ἔχουν συνείδησι; Ἔχουν, ἀλλά ἡ συνείδησις ἔχει ἀτονήσει. Φώναξε, φωνάξε, ὁ ἄνθρωπος δέν τήν ἄκουγε, ἡ φωνή της ἀδυνάτισε καί τελικά ἔσβησε. Καί βλέπουμε πολλές φορές ἀνθρώπους νά σκοτώνουν καί τούς γονεῖς τους ἀκόμα καί τόσα ἄλλα καί λέμε: «Μά ἀποκτηνώθηκε ὁ ἄνθρωπος αὐτός;»Μάλιστα ἀποκτηνώθηκε, διότι τήν συνείδησί του τήν στραγγάλισε. Κι ἑπομένως δέν τοῦ φωνάζει.

συνεχίζεται...

ΤέλοςκαίτῇΤρισηλίῳΘεότητι

κράτος,αἶνοςκαίδόξαεἰςτούςαἰῶναςτῶναἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπότόβιβλίο:“ Ἡτέχνητῆςσωτηρίας”

ΓέροντοςἘφραίμΦιλοθεΐτου

ἜκδοσειςἹεράςΜονῆςΦιλοθέουἍγιονὌρος

Τόμοςα΄

Κεντρικήδιάθεση:

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣΚΥΨΕΛΗ»

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Φιλοθέου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com

1Ματθ. Κε΄ : 13.

Πηγή

Μοιραστείτε το στο Google Plus

1ki1 news - ΕΝΑ ΚΙ ΕΝΑ Εκκλησία

Το 1ki1 News Group είναι πολυσυλλεκτικός διαδικτυακός τόπος που ανανεώνεται συνεχώς, όλο το 24ώρο, όλο τον χρόνο.